Sábado Vs Domingo… y el Catechismo tridentino

 

A continuación para los cantores,… presentaremos dos documento,… el primer documento tuvo su comienzo en el año de 1545 con el concilio Tridentino,… hasta llegar a 1981  donde el concilio Tridentino ha sido modificado obteniendo el CATECHISMO  TRIDENTINO, que respalda el haber remplazado y eliminar del Éxodo 20 el cuarto mandamiento, y remplazado por otro,… ponemos a continuación este cuarto mandamientos que han sido eliminados y remplazados por un texto que no se encuentra en las Sagradas Escrituras,…

        

8Acuérdate del día de sábado para santificarlo. 9Seis días trabajarás, y harás toda tu obra; 10mas el séptimo día es sábado para Jesús tu Dios; no hagas en él obra alguna, tú, ni tu hijo, ni tu hija, ni tu siervo, ni tu criada, ni tu bestia, ni tu extranjero que está dentro de tus puertas. 11Porque en seis días hizo Jesús los cielos y la tierra, el mar, y todas las cosas que en ellos hay, y reposó en el séptimo día; por tanto, Jesús bendijo el día de sábado y lo santificó” (Exo. 20:8-11)

 

El segundo documento que pondremos para los cantores,… es el que respalda la existencia del Éxodo 20:8-11,… que indica entre otras,… el porqué no tiene que ser eliminado esta porción de las Sagradas Escrituras,… y remplazarlo por otra texto que no se encuentra en las Sagradas Escrituras,…

 

DOCUMENTO QUE “JUSTIFICA ENTRE COMILLAS” EL HABER ELIMINADO EL CUARTO MANDAMIENTO DEL EXODO Y EL HABER REMPLAZADO POR OTRO,…

 

Catechismo Tridentino
PARTE TERZA: I PRECETTI DEL DECALOGO

 
TERZO COMANDAMENTO 
Ricordati di santificare le feste.

 

314. Oggetto del comandamento

  
Lavorerai per sei giorni, compiendo tutti i tuoi doveri. Ma il settimo giorno è del Signore Dio tuo; in quello, nulla farete tu, tuo figlio e tua figlia, il tuo servo e la tua serva, il tuo giumento, l'ospite che dimora in casa tua; infatti in sei giorni il Signore fece il cielo, la terra e tutto ciò che è in essi; e nel settimo giorno si riposo. Per questo il Signore benedisse il sabato e lo santificò.

 

Con questo comando della Legge è giustamente e ordinatamente prescritto quel culto esterno che dobbiamo a Dio. Si tratta in fondo di un corollario del precedente comandamento. Non possiamo infatti astenerci dal prestare culto esterno e dall'offrire il nostro ringraziamento a Colui che veneriamo nell'anima, ed in cui riponiamo la nostra fiducia e speranza. E poiché le cure umane non permettono agevolmente agli uomini di assolvere simile compito, è stato fissato un tempo in cui possano farlo comodamente


Trattandosi di comandamento che arreca mirabili frutti, preme che il Parroco ponga ogni studio nel commentarlo. La prima parola della formula: Ricordati, infiammerà già di per sé il suo zelo. Se i fedeli devono ricordare il precetto, spetta al Pastore inculcarlo senza tregua nei loro cuori. Quanto poi convenga ai fedeli rispettarlo, trasparisce dal fatto che, ciò facendo, saranno portati a rispettare più facilmente i rimanenti obblighi della legge. Infatti, fra le altre azioni da compiere nei giorni festivi, v'è quella di recarsi in chiesa ad ascoltare la parola di Dio. Una volta istruiti nelle divine prescrizioni, i fedeli custodiranno con tutto il cuore la Legge del Signore.


Per questo il rispetto del Sabato e il culto divino sono raccomandati spessissimo nella Scrittura, nell'Esodo ad esempio, nel Levitico, nel Deuteronomio, in Isaia, in Geremia, in Ezechiele; dovunque si riscontrano passi che inculcano il rispetto del giorno festivo. Speciali esortazioni vanno rivolte a chi governa e ai magistrati, affinché per quanto riguarda il mantenimento e l'incremento del culto divino, pongano il loro potere a disposizione dei reggitori ecclesiastici e ordinino al popolo di sottostare alle prescrizioni sacerdotali.


Nella spiegazione del comandamento si deve aver cura che i fedeli sappiano in che cosa esso coincide con gli altri, e in che cosa ne differisce; cosi comprenderanno perché noi rispettiamo e riteniamo per giorno sacro non più il Sabato ma la Domenica.


Una differenza intanto è questa: gli altri comandamenti del Decalogo sono naturali e perpetui, né possono in nessun modo essere cambiati; sicché, per quanto la Legge di Mosè sia stata abrogata, il popolo Cristiano rispetta sempre i comandamenti contenuti nelle due tavole, non in virtù della prescrizione mosaica, ma perché si tratta di precetti rispondenti alla natura, la cui forza stessa ne impone agli uomini il rispetto. Questo precetto invece del culto del Sabato, per quanto riguarda il giorno prescelto, non è circoscritto e fisso, ma mutabile; non si riferisce ai costumi, ma ai riti; non è naturale, non avendoci istituito o comandato la natura di prendere un dato giorno, anziché un altro, per dare a Dio culto esterno. Ma solamente dal tempo in cui il popolo d'Israele fu liberato dalla servitù del Faraone, esso rispetto il Sabato.


Ma al momento in cui tutti i riti ebraici e le cerimonie dovevano decadere, alla morte cioè di Cristo, anche il Sabato doveva essere cambiato. Infatti essendo tali cerimonie pallide immagini della luce, necessariamente sarebbero state rimosse all'avvento della luce e della verità, che è Cristo Signore. Scriveva in proposito san Paolo ai Galati, rimproverando i cultori del rito mosaico: Voi osservate i giorni, i mesi, le stagioni, gli anni: temo per voi che cioè io per voi abbia lavorato invano (4,10). Nel medesimo senso si esprimeva con i Colossesi (2,16). E questo valga per le differenze.


Coincide invece con gli altri precetti non già nel rito e nelle cerimonie, ma in quanto implica qualcosa che rientra nella Morale e nel diritto naturale. Il culto e l'ossequio religioso a Dio, formulati in questo comandamento, sgorgano infatti dal diritto di natura, essendo proprio la natura che ci spinge a consacrare qualche ora al culto di Dio. Non constatiamo infatti che tutti i popoli consacrano alcuni giorni alla pubblica celebrazione di sacre cerimonie? L'uomo è tratto da natura a dedicare un tempo determinato ad alcune funzioni elementari, quali il riposo del corpo, il sonno, e simili. Per la stessa forza naturale è spinto a concedere, oltre che al corpo, un po' di tempo allo spirito, affinché si rinfranchi nel pensiero di Dio. Che in una parte del tempo si venerino le cose divine e si tributi a Dio il dovuto onore, rientra quindi nell'insieme dei precetti riguardanti i costumi. Perciò gli Apostoli stabilirono che fra i sette giorni, il primo fosse consacrato al culto divino, e lo chiamarono giorno del Signore.


Anche san Giovanni nell'Apocalisse ricorda il giorno del Signore (I,10). E l'Apostolo comanda che si facciano collette ogni primo giorno della settimana (1Co 16,2), che è la Domenica, secondo la spiegazione del Crisostomo. Evidentemente fin da allora il giorno domenicale era sacro.

 

315. Molteplici parti del comandamento

 

Affinché i fedeli sappiano come debbono comportarsi in quel giorno e da quali azioni si debbano astenere, non sarà male che il Parroco spieghi minutamente il precetto, che può dividersi praticamente in quattro parti.

 
Innanzi tutto indicherà genericamente quel che prescrivono le parole: Ricordati di santificare il Sabato. Opportunamente al primo posto è stato collocata l'espressione Ricordati, poiché il culto di questo giorno appartiene alla legge cerimoniale. Sembro saggio ammonire formalmente in proposito il popolo, dal momento che la legge naturale, pur insegnando che in un dato tempo qualsiasi si doveva venerare Dio con culto religioso, non prescriveva in quale giorno di preferenza si dovesse fare.

 
In secondo luogo il Parroco mostri ai fedeli come la formula suggerisca il modo ragionevole con cui dobbiamo lavorare durante la settimana, in maniera cioè da non perdere mai di vista il giorno festivo. In questo, dobbiamo quasi render conto a Dio delle nostre azioni e delle nostre opere; è necessario quindi che compiamo sempre azioni tali da non meritare la condanna di Dio, e da non lasciare nei nostri spiriti, secondo il motto biblico, tracce di singhiozzi e di rimpianti (1S 25,31)

 
Infine la formula ci insegna, e dobbiamo ben rifletterci, che non mancheranno le occasioni per dimenticare il precetto, trascinati dall'esempio di coloro che lo trascurano, assorbiti dagli spettacoli e dai giuochi che allontanano troppo spesso dal pio e religioso rispetto del santo giorno.

 
Ma veniamo ormai a parlare del significato del Sabato. Sabato, vocabolo ebraico, vuoi dire cessazione; quindi sabatizzare vale cessare e riposarsi. Il settimo giorno ricevette il nome di Sabato, appunto perché, compiuto l'universo cosmico, Dio ristette dall'opera già compiuta (Gn 2,3). Cosi il Signore chiama questo giorno nell'Esodo (20,8). Più tardi tale nome fu conferito, non più soltanto al settimo giorno, ma, a causa della sua dignità, a tutta la settimana. Per questo il fariseo dice nel Vangelo di san Luca: Digiuno due volte nel Sabato (Lc 18,12). Questo per quanto riguarda il significato del Sabato.


 
La santificazione del Sabato, secondo le indicazioni bibliche, consiste nell'astensione da tutti i lavori e affari materiali, come indicano apertamente le parole seguenti del precetto: Non lavorerai. Ma non è qui tutto; perché in tale ipotesi sarebbe stato sufficiente dire nel Deuteronomio: Osserva il Sabato (5,12), mentre invece vi si aggiunge: Per santificarlo. Dunque il giorno del Sabato è un giorno religioso, che va consacrato ad azioni divine o a occupazioni sacre. Sicché lo rispetteremo integralmente se adempiremo gli atti di religione verso Dio. E questo è propriamente il Sabato, che Isaia chiama delizioso (LV3,13), poiché i giorni festivi sono come le delizie del Signore e degli uomini pii. Che se al rispetto religioso cosi intero e santo del Sabato aggiungeremo le opere di misericordia, allora, secondo la promessa del medesimo profeta (LV3,6), ci meriteremo premi inestimabili


Dunque il pieno valore del comandamento esige che l'uomo ponga tutte le sue energie perché nei giorni fissati, lontano dagli affari e dal lavoro materiale, possa attendere al pio culto del Signore.

 
316. Misteri del giorno consacrato al Signore

 

Nella seconda parte del comandamento è detto che, per ordine divino, il settimo giorno è consacrato al culto di Dio. Sta scritto infatti: Lavorerai per sei giorni e farai tutto quello che devi. Ma il settimo giorno è il Sabato del Signore Dio tuo. Tali parole vogliono significare che il Sabato deve essere consacrato al Signore con opere di religione, e che questo settimo giorno simboleggia il riposo del Signore. Fu consacrato a Dio, perché non sarebbe stato bene rilasciare all'arbitrio del popolo rozzo scegliersi la giornata, col pericolo di seguire le consuetudini sacre degli Egiziani.

 
Fra i sette giorni, fu prescelto l'ultimo per il culto del Signore: e la cosa è piena di mistero; perciò Dio nell'Esodo (Ex 31,13) e in Ezechiele (20,2) chiama il Sabato un segno: Badate a rispettare il mio Sabato, perché è un segno pattuito fra me e voi per tutte le vostre generazioni, affinché sappiate che io sono il Signore che vi santifica. Vale a dire: esso fu il segno che indicava agli uomini la necessità di dedicarsi a Dio, di mostrarsi santi ai suoi occhi, osservando come a lui era consacrata anche una giornata speciale. Infatti è santo il giorno in cui gli uomini devono in maniera particolare coltivare la santità e la religione. Inoltre il Sabato è come un segno e un ricordo commemorativo dell'avvenuta formazione di questo mirabile universo. Di più, fu un segno tramandato alla memoria degli Israeliti perché fossero indotti a ricordare costantemente che l'aiuto di Dio li aveva affrancati dal durissimo giogo del dominio egiziano. Dice infatti il Signore: Ricordati di essere stato schiavo in Egitto e che ti libero di là il Signore Dio tuo con la forza della sua mano e l'intervento del suo braccio. Per questo ti impose di rispettare il Sabato (Dt 5,15)

 
Infine è il simbolo del Sabato spirituale e di quello celeste. Il Sabato spirituale consiste in un santo e mistico riposo; e si celebra quando, sepolto in Cristo l'uomo vecchio (Rm 6,4), si rinasce a vita nuova e si compiono fervidamente azioni confacenti alla pietà cristiana. Allora, coloro che erano una volta tenebre e ora invece sono luce nel Signore, procederanno sui sentieri della bontà, della giustizia, della verità, come figli della luce, astenendosi dal partecipare alle insane opere delle tenebre (Ep 5,8)


 Il Sabato celeste poi, secondo il commento di san Cirillo al passo apostolico: E lasciato un altro sabato al popolo di Dio (He 4,9), consiste in quella vita, nella quale, vivendo con Cristo, godremo di tutti i beni, essendo estirpata ormai ogni radice di peccato, secondo il detto: Non vi saranno leoni, non vi passeranno belve; ma ivi si aprirà una strada pura e santa (Is 25,9). In realtà lo spirito dei santi consegue nella visione di Dio tutti i beni. Si esortino dunque i fedeli e si stimolino con le parole: Affrettiamoci a entrare in quel supremo riposo (He 4,11).


Il popolo Giudaico rispettava, oltre il settimo giorno, anche altri giorni festivi stabiliti dalla Legge, affinché fosse sempre viva la memoria degli insigni benefici ricevuti.

 

La Chiesa di Dio trasporto la ricorrenza festiva del Sabato alla Domenica; perché in questo giorno, per la prima volta, brillo la luce sul mondo, e in esso, in virtù della risurrezione del Redentore che apri l'adito alla vita eterna, la nostra vita, affrancata dalle tenebre, fu ricondotta nelle regioni della luce. Perciò gli Apostoli lo chiamarono giorno del Signore. Già nella Bibbia tale giorno appare solenne, come quello in cui ebbe principio la creazione del mondo, e in cui lo Spirito santo fu infuso negli Apostoli.


Agli inizi della Chiesa e nei tempi susseguenti, gli Apostoli e i nostri santi Padri istituirono altri giorni festivi, affinché alimentassimo sempre la memoria santa dei divini benefici. Fra gli altri sono ritenuti più solenni i giorni che commemorano i misteri della nostra Redenzione; poi quelli consacrati alla santissima Vergine e Madre; infine quelli dedicati agli apostoli, ai martiri, ai santi che regnano con Cristo. Nella vittoria di questi santi rifulge ed è esaltata la potente benevolenza di Dio; ad essi vien tributato onore, anche perché il popolo sia stimolato ad imitarne le virtù.


Al rispetto del comandamento induce pure efficacemente la parte della formula che dice: Lavorerai per sei giorni; il settimo giorno è il Sabato del Signore. Il Parroco perciò deve copiosamente spiegarla. Da quelle parole è lecito desumere che i fedeli devono essere esortati a non trascorrere la loro esistenza nell'ozio; ma al contrario, memori della raccomandazione apostolica, ciascuno compia il suo lavoro con le proprie mani (1Th 4,11 Ep 4,28). Con tale precetto, inoltre il Signore comanda di non rimandare alla domenica nulla di ciò che dobbiamo compiere negli altri giorni, perché lo spirito non sia allontanato nel giorno festivo dalle occupazioni sante.

  
317. Quale lavoro è vietato nei giorni festivi

 

Il Parroco illustrerà poi la terza parte del comandamento, che spiega in qualche modo come si debba rispettare il Sabato, e da quali opere ci dobbiamo astenere. Dice il Signore: In quel giorno non farete nulla: né tu, né tuo figlio, né tua figlia, il tuo servo o la tua serva, il tuo giumento e il tuo ospite che è in casa tua. Con queste parole siamo avvertiti di evitare assolutamente quanto può ostacolare l'esercizio del culto divino. Si intuisce infatti che è vietato ogni genere di lavoro servile, non davvero perché questo sia di natura sua disonorevole e malvagio, ma solo perché ci allontana da quel culto divino che rappresenta lo scopo del precetto. A quanta maggior ragione i fedeli dovranno evitare in quel giorno i peccati, che non solamente distraggono lo spirito dall'esercizio delle cose divine, ma ci separano radicalmente dall'amore di Dio!


Non sono però vietate le azioni che appartengono al culto divino, anche se siano servili; quali apparecchiare l'altare, adornare il tempio per il di festivo, e simili. Perciò il Signore ha detto che i sacerdoti possono nel tempio violare il Sabato ed essere senza colpa (Mt 12,5). Neppure si devono ritenere vietate dalla legge quelle azioni la cui sospensione nel giorno festivo può determinare gravi danni. Anche i sacri Canoni lo permettono. Il Signore nel Vangelo dichiaro che molte altre azioni possono compiersi nei giorni di festa, e il Parroco ne troverà agevolmente l'indicazione in san Matteo e in san Giovanni


Ad ogni modo, perché nulla fosse omesso di tutto ciò che può impedire il rispetto del Sabato, fu menzionato persino il giumento. Anche da questi animali sono impediti gli uomini dall'attendere alla celebrazione del Sabato, poiché se in questo giorno si fa lavorare la bestia da soma, lavorerà anche l'uomo che deve guidarla. Essa non può da sola compiere un lavoro; soltanto aiuta l'uomo nel suo intento. E poiché di festa nessun lavoro è consentito, neppure alla bestia è lecito lavorare, essendo essa cooperatrice docile dell'uomo. Di modo che la legge finisce con l'avere pure un'altra portata; poiché se Dio vuole che l'uomo risparmi gli animali nel lavoro, tanto più vuole che si astenga dall'essere disumano con coloro che hanno posto la loro capacità a suo servicio.


Il Parroco infine non dimentichi di insegnare con cura in quali opere debbano invece trascorrere i cristiani i giorni festivi. Andranno in chiesa per assistere con devota attenzione al sacrificio della santa Messa, partecipare di frequente ai divini sacramenti della Chiesa, istituiti per la nostra salute e per la cura delle nostre ferite spirituali. Nulla può fare di meglio il cristiano che confessare spesso i suoi peccati ai sacerdoti. A tal fine il Parroco esorterà di frequente il popolo, traendo copia di argomenti da quanto è stato detto e stabilito a proposito del sacramento della Penitenza. Né si limiterà a stimolare il popolo ad accostarsi a questo sacramento, ma assiduamente lo spingerà ad avvicinarsi spesso al santo sacramento della Eucaristia


I fedeli inoltre devono ascoltare con religiosa attenzione la predica. Che cosa di più intollerabile e di più indegno che il disprezzo, o l'indifferenza verso la parola di Gesù Cristo? Infine i fedeli devono esercitarsi nelle preci e nelle lodi divine, ponendo tutte le loro cure nell'apprendere le regole della vita cristiana. Metteranno in pratica premurosamente quei doveri che rientrano nella sfera della pietà, quali l'elemosina ai poveri e ai bisognosi, la visita agli infermi, la consolazione e il conforto agli addolorati. Come dice san Giacomo: La religione pura e immacolata agli occhi di Dio Padre sta qui: visitare gli orfani, e confortare le vedove nei loro affanni (I,27)


Da quanto abbiamo detto sarà facile desumere quali siano le trasgressioni che si commettono contro questo comandamento.

 
318. Ragioni del comandamento

 

Il Parroco abbia sempre presenti passi autorevoli, da cui attingere argomenti capaci di indurre il popolo ad obbedire scrupolosamente al precetto. Il mezzo più efficace però è che il gregge dei fedeli comprenda bene la giustizia e la ragionevolezza dell'obbligo di dedicare alcuni giorni all'esclusivo culto di Dio, al riconoscimento ed alla religiosa venerazione di nostro Signore, da cui ricevemmo incommensurabili e innumerevoli benefici. Se pure ci avesse comandato di compiere ogni giorno atti di culto religioso verso di lui, non dovremmo alacremente obbedire al suo cenno, in virtù dei suoi infiniti benefici? Invece ha voluto pochi giorni per sé. Potremo dunque essere negligenti nell'assolvere si modesto compito, al quale non possiamo sottrarci senza gravissima colpa?


Mostri poi il Parroco l'intimo valore del comandamento: chi l'osserva coscienziosamente non sembra costituito al cospetto di Dio, in colloquio con lui? In realtà rivolgendo preghiere a Dio ne contempliamo la maestà, parliamo con lui; ascoltando i predicatori, udiamo la voce di Dio, che arriva per loro mezzo alle nostre orecchie, quando trattano piamente delle cose divine; nel sacrificio dell'altare poi adoriamo presente nostro Signore Gesù Cristo.

 
Di tutti questi beni godono coloro che ubbidiscono al comandamento. Mentre chi lo trascura, è ribelle a Dio e alla Chiesa, sordo al divino comando, realmente nemico di Dio e delle sue sante leggi. Basta riflettere al fatto che tale divino comandamento può essere rispettato senza alcun sacrificio. Dio non ha imposto ardue fatiche da affrontarsi in suo onore: ha voluto semplicemente che trascorressimo i suoi giorni festivi liberi da cure terrene

 
Non è dunque indizio di sfrontata temerità il rifiuto di obbedienza? Ricordiamo i terrificanti supplizi a cui Dio sottopose i violatori del comando, quali sono narrati nel libro dei Numeri (15,32). Per non incappare in questa grave offesa di Dio, sarà bene ripetere mentalmente e molto spesso il monito: ricordati; e tenere costantemente dinanzi agli occhi gli insigni vantaggi, che abbiamo mostrato scaturire dal rispetto dei giorni festivi, e tutte quelle argomentazioni, che il pastore zelante saprà ad ogni occasione prospettare e illustrare

 

                 PARA VER ESTE DOCUMENTO EN ESPAÑOL COMO ERA AL AÑO 1761 VER: CATESISMO TRINENTINO. TERCER MANDAMIENTO

 

DOCUMENTO  QUE ESTA EN CONTRA DE BORRAR DEL EXODO 20:8-11 Y REMPLAZARLO POR OTRO TEXTO.

           

Primeramente veamos las citas de las Sagradas Escrituras que hemos encontrado,… en este Catechismo Tridentino,… y que justifican entre comillas haber borrado el cuarto mandamiento del éxodo,… que dice:

 

8Acuérdate del día de sábado para santificarlo. 9Seis días trabajarás, y harás toda tu obra; 10mas el séptimo día es sábado para Jesús tu Dios; no hagas en él obra alguna, tú, ni tu hijo, ni tu hija, ni tu siervo, ni tu criada, ni tu bestia, ni tu extranjero que está dentro de tus puertas. 11Porque en seis días hizo Jesús los cielos y la tierra, el mar, y todas las cosas que en ellos hay, y reposó en el séptimo día; por tanto, Jesús bendijo el día de sábado y lo santificó” (Exo. 20:8-11)

 

Comenzaremos poniendo una calificación del -100 al 100 a los textos que estén a favor o en contra de que Éxodo 20:3-6 tiene que ser borrado. Los negativos indican estar en contra de ser borrado y ser remplazado,… y los positivos están a “posible” favor de ser borrado,… y remplazado,… más tarde comentaremos sus calificaciones,…

 

16Por tanto, nadie os juzgue en comida o en bebida, o en cuanto a días de fiesta, luna nueva o días de reposo” (Col 2:16) Calificación 0

 

2Cada primer día de la semana cada uno de vosotros ponga aparte algo, según haya prosperado, guardándolo, para que cuando yo llegue no se recojan entonces ofrendas.” (1Cor. 16:2) Calificación 0

 

31entonces, señor mío, no tendrás motivo de pena ni remordimientos por haber derramado sangre sin causa, o por haberte vengado por ti mismo. Guárdese, pues, mi señor, y cuando Jesús haga bien a mi señor, acuérdate de tu sierva.” (1Sam. 25:31) Calificación 0

 

3Y bendijo Dios al día séptimo, y lo santificó,  porque en él reposó de toda la obra que había hecho en la creación.” (Gén. 2:3) Calificación -100

 

8Acuérdate del día de sábado para santificarlo” (Exo. 20:8) Calificación -100

 

13Mas el publicano, estando lejos, no quería ni aun alzar los ojos al cielo, sino que se golpeaba el pecho, diciendo: Dios, sé propicio a mí, pecador.” (Luc. 18:12) Calificación 0

 

13Pondrá su mano sobre la cabeza de ella, y la degollará delante del tabernáculo de reunión; y los hijos de Aarón rociarán su sangre sobre el altar alrededor.” (Lev. 3:13) Calificación 0

 

6Mas si de ovejas fuere su ofrenda para sacrificio de paz a Jesús, sea macho o hembra, la ofrecerá sin defecto.” (Lev. 3:6) Calificación 0

 

13Tú hablarás a los hijos de Israel, diciendo: En verdad vosotros guardaréis mis días de sábado; porque es señal entre mí y vosotros por vuestras generaciones, para que sepáis que yo soy Jesús que os santifico.” (Exo. 31:13) Calificación -100

 

2Y vino a mí palabra de Jesús, diciendo” (Eze. 20:2) Calificación 0

 

15Acuérdate que fuiste siervo en tierra de Egipto, y que Jesús tu Dios te sacó de allá con mano fuerte y brazo extendido; por lo cual Jesús tu Dios te ha mandado que guardes el día de sábado.” (Deut. 5:15) Calificación -100

 

4Porque somos sepultados juntamente con él para muerte por el bautismo, a fin de que como Cristo resucitó de los muertos por la gloria del Padre, así también nosotros andemos en vida nueva.” (Rom. 6:4) Calificación 0

 

9Por tanto, queda un reposo sabático para el pueblo de Dios.” (Heb. 4:9) Calificación -100

 

9Y se dirá en aquel día: He aquí, éste es nuestro Dios, le hemos esperado, y nos salvará; éste es Jesús a quien hemos esperado, nos gozaremos y nos alegraremos en su salvación.” (Isa. 25:9)  Calificación -100

 

11Procuremos, pues, entrar en aquel reposo, para que ninguno caiga en semejante ejemplo de desobediencia.” (Heb. 4:11) Calificación -100

 

11Esto manda y enseña.” (1Tim. 4:11) Calificación 0

 

11Señor, digno eres de recibir la gloria y la honra y el poder; porque tú creaste todas las cosas, y por tu voluntad existen y fueron creadas.” (Apoc. 4:28) Calificación 0

 

8Y cuando hubo tomado el libro, los cuatro seres vivientes y los veinticuatro ancianos se postraron delante del Cordero; todos tenían arpas, y copas de oro llenas de incienso, que son las oraciones de los santos” (Apoc. 5:8) Calificación 0

 

5¿O no habéis leído en la ley, cómo en el día de sábado los sacerdotes en el templo profanan el día de sábado, y son sin culpa?” (Mat. 12:5) Calificación 0

 

32Estando los hijos de Israel en el desierto, hallaron a un hombre que recogía leña en día de reposo.” (Núm. 15:32) Calificación 0

 

Aquí se ha calificado estos textos del Catechismo Tridentino con -100 con 0 justifiquemos estas calificaciones:

 

    Comencemos con los textos de las Sagradas Escrituras que hemos dado calificación de CERO. Esta calificación lo hemos dado porque no se aplican a la eliminación de Éxodo 20:8-11, y remplazado por otro texto que no se encuentra en las Sagradas Escrituras, debido a la siguiente razón:

 

En las Sagradas Escrituras encontramos lleno de: acontecimientos históricos,… apariciones de ángeles, guerras, curaciones, símbolos,… pero yo no puedo coger ninguno de estos acontecimientos o símbolos,… etc. Para abolir una jota o una tilde de la ley o los profetas, debido a tres razones entre otras,…

 

Ø  La primera razón es porque al eliminar y remplazar por otra porción de las Sagradas Escrituras, estoy en contra de los que dice Mateo 5:17-20.

 

17No penséis que he venido para abrogar la ley o los profetas; no he venido para abrogar, sino para cumplir. 18Porque de cierto os digo que hasta que pasen el cielo y la tierra, NI UNA JOTA NI UNA TILDE PASARÁ DE LA LEY, hasta que todo se haya cumplido. 19De manera que cualquiera que QUEBRANTE UNO DE ESTOS MANDAMIENTOS MUY PEQUEÑOS, Y ASÍ ENSEÑE A LOS HOMBRES, MUY PEQUEÑO SERÁ LLAMADO EN EL REINO DE LOS CIELOS; mas cualquiera que los haga y los enseñe, éste será llamado grande en el reino de los cielos. 20Porque os digo que si vuestra justicia no fuere mayor que la de los escribas y fariseos, no entraréis en el reino de los cielos.” (Mat. 5:17-20)

                  

Ø  La segunda  razón porque yo no puedo cambiar una porción de la ley  o de los profetas,… se encuentra en la siguiente porción de las Sagradas Escrituras:     

    

20¡Ay de los que a lo malo dicen bueno, y a lo bueno malo; que hacen de la luz tinieblas, y de las tinieblas luz; que ponen lo amargo por dulce, y lo dulce por amargo! 21¡Ay de los sabios en sus propios ojos, y de los que son prudentes delante de sí mismos! 22¡Ay de los que son valientes para beber vino, y hombres fuertes para mezclar bebida; 23los que justifican al impío mediante cohecho, y al justo quitan su derecho!  24Por tanto, como la lengua del fuego consume el rastrojo, y la llama devora la paja, así será su raíz como podredumbre, y su flor se desvanecerá como polvo; porque desecharon la ley de Jesús de los ejércitos, y abominaron la palabra del Santo de Israel.” (Isa. 5:20-24)

 

Ø  La Tercera razón porque yo no puedo cambiar una porción de la ley  o de los profetas,… seria porque, que pasaría si el día de hoy se me ocurre: “porque comí papas fritas,…” o “porque hoy ore” o “porque hoy me fui al baño” o “porque me enoje con mi esposa,…” o “porque hoy se me apareció un ángel”, o “porque hoy me case,…” o “porque cambio el símbolo de la moneda de mi país”,… etc. eliminar Éxodo 20:8-11,… que dice:

 

8Acuérdate del día de sábado para santificarlo. 9Seis días trabajarás, y harás toda tu obra; 10mas el séptimo día es sábado para Jesús tu Dios; no hagas en él obra alguna, tú, ni tu hijo, ni tu hija, ni tu siervo, ni tu criada, ni tu bestia, ni tu extranjero que está dentro de tus puertas. 11Porque en seis días hizo Jesús los cielos y la tierra, el mar, y todas las cosas que en ellos hay, y reposó en el séptimo día; por tanto, Jesús bendijo el día de sábado y lo santificó” (Exo. 20:8-11) por un acontecimiento o una guerra o un símbolo,… y remplazo por otra porción de las Sagradas Escrituras que dice: “santificar las fiestas,…” (Deut. 6:5) como se ha hecho en el CATECHISMO  TRIDENTINO el cuarto mandamiento del éxodo,…

 

Ø  La cuarta razón porque no debemos poner las tradiciones sobre la palabra de Dios especialmente sus mandamientos,… es porque el hacerlo estamos siendo como los hipócritas del tiempo de Jesús,… y porque al hacerlo le honramos tan solo de labios,… veámoslo:1Entonces se acercaron a Jesús ciertos escribas y fariseos de Jerusalén, diciendo: 2¿Por qué tus discípulos quebrantan la tradición de los ancianos? Porque no se lavan las manos cuando comen pan. 3Respondiendo él, les dijo: ¿Por qué también vosotros quebrantáis el mandamiento de Dios por vuestra tradición? 4Porque Dios mandó diciendo: Honra a tu padre y a tu madre; y: El que maldiga al padre o a la madre, muera irremisiblemente. 5Pero vosotros decís: Cualquiera que diga a su padre o a su madre: Es mi ofrenda a Dios todo aquello con que pudiera ayudarte, 6ya no ha de honrar a su padre o a su madre. Así habéis invalidado el mandamiento de Dios por vuestra tradición. 7Hipócritas, bien profetizó de vosotros Isaías, cuando dijo: 8Este pueblo de labios me honra; mas su corazón está lejos de . 9Pues en vano me honran, Enseñando como doctrinas, mandamientos de hombres.” (Mat. 15:1-8)

 

¿Qué acontece el que se cambie este mandamiento del Éxodo 20:8-11,…? Para comprender que puede producir este cambio que se ha hecho en Éxodo 20,… pongamos un contra ejemplo, en el cual utilizaremos tan solo tres citas de las Sagradas Escrituras,… para cambiar uno de los diez mandamiento del Éxodo que dice:

 

         14No cometerás adulterio(Exo. 20:14) Por este otro “mandamiento entre comillas”,…  “Ten sexo con la mujer,… de tu prójimo,…

 

Veámoslo:

 

Supongamos que un compositor,… quiere cambiar una porción de las Sagradas Escrituras, “Porque hoy comió papas fritas,…” o “porque hoy se  fue al baño” o “porque le regalo a sus padres un millón de dólares,…”,… etc. Decide eliminar Exo. 20:14 que dice “14No cometerás adulterio” (Exo. 20:14) y remplazarlo por este otro texto: “amaras a la mujer,… de tu prójimo,…” ya que también “quiere decir lo mismo, entre comillas,…” si justificamos este cambio, en los pasajes siguientes de las Sagradas Escrituras,…

 

4El amor es sufrido, es benigno; el amor no tiene envidia, el amor no es jactancioso, no se envanece; 5no hace nada indebido, no busca lo suyo, no se irrita, no guarda rencor; 6no se goza de la injusticia, mas se goza de la verdad. 7Todo lo sufre, todo lo cree, todo lo espera, todo lo soporta.” (1Cor. 13:4-6) “10El amor no hace mal al prójimo; así que el cumplimiento de la ley es el amor.” (Rom. 13:10) Obsérvese aquí que el escribir Éxodo 20:14 como “amaras a la mujer,… de tu prójimo,…” considerando estos versículos se puede entender mucho mejor el mandamiento “14No cometerás adulterio” (Exo. 20:14) ya que si consideramos queel amor no hace nada indebido,…” (1Cor. 13:5) 

 

Implica que el amar a la mujer,… de tu prójimo,…” es lo mismo que decir “No aras nada indebido con la mujer,… de tu prójimo,…” si remplazamos la palabra “amor” por “no harás nada indebido” que es una cualidades del amor,… (1Cor. 13:5)

 

Pero, otra compositor,… que lea lo que escribió este otro compositor e ignore más de los 800 versículos aproximadamente que hablan sobre el amor,… y especialmente 1Corintios 13:4-6 y Romanos 13:10 al encontrarse con el texto que este cantor escribió,… amaras a la mujer de tu prójimo,…” pudiera cambiar también la palabra “amaras” por “ten sexo”, quedando el mandamiento de la siguiente manera: “Ten sexo con la mujer,… de tu prójimo,…”,… ya que el amor también puede estar en relación al sexo ver,… (2Samuel 13:1-19) y así sucesivamente,… al leer este mandamiento que ha escrito este compositor pudiera decir para mí que soy mujer,… este mandamiento se entiende mejor así: “practica la homosexualidad,… con tu prójimo,…”,… Pero, el mandamiento no ha cambiado del Éxodo, sigue diciendo: “14No cometerás adulterio(Exo. 20:14) y así pudiéramos ir eliminando todas las Sagradas Escrituras,… e ir remplazando textos por otros… Pero pregunto: ¿Qué tiene que ver el que yo como o no coma, o sea sanado o me encuentre con un ángel,… etc. para que me digne en borrar una porción de las Sagradas Escrituras y remplazarle por otra,… como se ha hecho en el CATECHISMO  TRIDENTINO con el primero, segundo y cuarto mandamiento del Éxodo 20,…?

 

Ahora bien, que pasaría si otro compositor,… lee Éxodo 20:3-6 y encuentra en vez de 8Acuérdate del día de sábado para santificarlo. 9Seis días trabajarás, y harás toda tu obra; 10mas el séptimo día es sábado para Jesús tu Dios; no hagas en él obra alguna, tú, ni tu hijo, ni tu hija, ni tu siervo, ni tu criada, ni tu bestia, ni tu extranjero que está dentro de tus puertas. 11Porque en seis días hizo Jesús los cielos y la tierra, el mar, y todas las cosas que en ellos hay, y reposó en el séptimo día; por tanto, Jesús bendijo el día de sábado y lo santificó” (Exo. 20:8-11)  lo siguiente: recuerda y santifica las fiestas,…” tal como está en el CATECHISMO  TRIDENTINO de igual forma si ignora más de los 164 versículos aproximadamente que hablan sobre cómo hay que santificar una fiesta entre comillas,… y se entera que se ha cambiado este mandamiento en el CATECHISMO  TRIDENTINO,… podría decir,… no en mi nueva biblia voy yo también a cambiar este mandamiento que dice: “recuerda y santifica las fiestas,…” por este otro “Queda santificado los bailes y todo lo que se haga en ellos inclusive sexo ilícito y fumar toda droga en ellos,… y nunca te olvides de ir a ellas,…”,… Pero el cuarto mandamiento no ha cambiado, sigue diciendo: 8Acuérdate del día de sábado para santificarlo. 9Seis días trabajarás, y harás toda tu obra; 10mas el séptimo día es sábado para Jesús tu Dios; no hagas en él obra alguna, tú, ni tu hijo, ni tu hija, ni tu siervo, ni tu criada, ni tu bestia, ni tu extranjero que está dentro de tus puertas. 11Porque en seis días hizo Jesús los cielos y la tierra, el mar, y todas las cosas que en ellos hay, y reposó en el séptimo día; por tanto, Jesús bendijo el día de sábado y lo santificó” (Exo. 20:8-11)

 

Con esta aclaración respecto al porque no cambiar los mandamientos de Dios nos ha dado,… veamos estos acontecimientos aislados,… que han utilizado en este CATECHISMO  TRIDENTINO,… para borrar éxodo 20:3-6, que les hemos calificado con calificación cero,… y para remplazarla con otra texto:

 

Cita #1, 2, 3,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

16Por tanto, nadie os juzgue en comida o en bebida, o en cuanto a días de fiesta, luna nueva o días de reposo” (Col 2:16) 13Pondrá su mano sobre la cabeza de ella, y la degollará delante del tabernáculo de reunión; y los hijos de Aarón rociarán su sangre sobre el altar alrededor.” (Lev. 3:13) “6Mas si de ovejas fuere su ofrenda para sacrificio de paz a Jesús, sea macho o hembra, la ofrecerá sin defecto.” (Lev. 3:6)

 

Para comprender estas tres citas comencemos explicando a los cantores,… Colosenses 2:16 que está escrito de la siguiente manera en griego:

 

16Μ οὐ̂ν τις μα̂ς κρινέτω ν βρώσει κα ν πόσει ν μέρει ορτη̂ς νεομηνίας [luna nueva] σαββάτων” (Col.2 16)

 

Para comprender esta cita, hay que saber primeramente que para los judíos no existía solo el séptimo día que es sábado como día de reposo,… como dice Éxodo 20:8-11, sino que también era sábado, también en las fiestas solemnes o acontecimientos especiales que ellos realizaban,… veámoslo algunos de estos sábados y acontecimientos especiales,… que eran sábado para los judíos,…

 

28Ningún trabajo haréis en este día; porque es día de expiación, para reconciliaros delante de Jesús vuestro Dios,… 31Ningún trabajo haréis; estatuto perpetuo es por vuestras generaciones en dondequiera que habitéis. 32Día de sábado será a vosotros, y afligiréis vuestras almas, comenzando a los nueve días del mes en la tarde; de tarde a tarde guardaréis vuestro sábado.” (Lev. 23:31-32) Obsérvese aquí que el día de expiación para los judíos era también sábado,…

 

39Pero a los quince días del mes séptimo, cuando hayáis recogido el fruto de la tierra, haréis fiesta a Jesús por siete días; el primer día será de sábado, y el octavo día será también día de sábado.” (Lev. 23:39)

 

4Pero el séptimo año la tierra tendrá descanso, sábado para Jesús; no sembrarás tu tierra, ni podarás tu viña. 5Lo que de suyo naciere en tu tierra segada, no lo segarás, y las uvas de tu viñedo no vendimiarás; año de sábado será para la tierra.” (Lev. 25:5) Obsérvese que los judíos el sábado no solo serbia para indicar el un día sino un periodo de descanso,… en este caso un año en el que debía de descansan la tierra.

 

¿Cuál fue el objetivo que tuvo Dios al dar estos días de reposo en la antigüedad,…?

 

12Y les di también mis días de sábado, para que fuesen por señal entre y ellos, para que supiesen que yo soy Jesús que los santifico. 13Mas se rebeló contra mí la casa de Israel en el desierto; no anduvieron en mis estatutos, y desecharon mis decretos, por los cuales el hombre que los cumpliere, vivirá; y mis días de sábado profanaron en gran manera; dije, por tanto, que derramaría sobre ellos mi ira en el desierto para exterminarlos. 14Pero actué a causa de mi nombre, para que no se infamase a la vista de las naciones ante cuyos ojos los había sacado. 5También yo les alcé mi mano en el desierto, jurando que no los traería a la tierra que les había dado, que fluye leche y miel, la cual es la más hermosa de todas las tierras; 16porque desecharon mis decretos, y no anduvieron en mis estatutos, y mis días de sábado profanaron, porque tras sus ídolos iba su corazón. 17Con todo, los perdonó mi ojo, pues no los maté, ni los exterminé en el desierto; 18antes dije en el desierto a sus hijos: No andéis en los estatutos de vuestros padres, ni guardéis sus leyes, ni os contaminéis con sus ídolos. 19Yo soy Jesús vuestro Dios; andad en mis estatutos, y guardad mis preceptos, y ponedlos por obra; 20y santificad mis días de sábado, y sean por señal entre y vosotros, para que sepáis que yo soy Jesús vuestro Dios. 21Mas los hijos se rebelaron contra ; no anduvieron en mis estatutos, ni guardaron mis decretos para ponerlos por obra, por los cuales el hombre que los cumpliere vivirá; profanaron mis días de sábado. Dije entonces que derramaría mi ira sobre ellos, para cumplir mi enojo en ellos en el desierto. 22Mas retraje mi mano a causa de mi nombre, para que no se infamase a la vista de las naciones ante cuyos ojos los había sacado. 23También les alcé yo mi mano en el desierto, jurando que los esparciría entre las naciones, y que los dispersaría por las tierras, 24porque no pusieron por obra mis decretos, sino que desecharon mis estatutos y profanaron mis días de sábado, y tras los ídolos de sus padres se les fueron los ojos. 25Por eso yo también les di estatutos que no eran buenos, y decretos por los cuales no podrían vivir. 26Y los contaminé en sus ofrendas cuando hacían pasar por el fuego a todo primogénito, para desolarlos y hacerles saber que yo soy Jesús.” (Eze. 20:12-14) Observe que el objetivo de los días de reposo era que vean que Jesús es el que los santifica,… pero como paso por desapercibido esto, y más bien se rebelaron contra Jesús,… les dio estatutos que no eran buenos,… y decretos por los cuales no podían vivir,… ver en especial,… (Eze. 20:25)

 

Segunda cosa que debemos de saber que las lunas nuevas y los días de sábado,… desde el tiempo de Isaías,… Jesús ya no les podía soportar,… veamos cual era la razón porque no las podía soportar,….

 

12¿Quién demanda esto de vuestras manos, cuando venís a presentaros delante de para hollar mis atrios? 13No me traigáis más vana ofrenda; el incienso me es abominación; luna nueva y sábado,  el convocar asambleas, no lo puedo sufrir; son iniquidad vuestras fiestas solemnes. 14Vuestras lunas nuevas y vuestras fiestas solemnes las tiene aborrecidas mi alma; me son gravosas; cansado estoy de soportarlas. 15Cuando extendáis vuestras manos, yo esconderé de vosotros mis ojos; asimismo cuando multipliquéis la oración, yo no oiré; llenas están de sangre vuestras manos. 16Lavaos y limpiaos; quitad la iniquidad de vuestras obras de delante de mis ojos; dejad de hacer lo malo; 17aprended a hacer el bien; buscad el juicio, restituid al agraviado, haced justicia al huérfano, amparad a la viuda. 18Venid luego, dice Jesús, y estemos a cuenta: si vuestros pecados fueren como la grana, como la nieve serán emblanquecidos; si fueren rojos como el carmesí, vendrán a ser como blanca lana. 19Si quisiereis y oyereis, comeréis el bien de la tierra; 20si no quisiereis y fuereis rebeldes, seréis consumidos a espada; porque la boca de Jesús lo ha dicho.” (Isa. 1:12-19) Obsérvese que Dios pide desde el tiempo de Isaías primero un cambio en nuestra vida,… tal como dejar la iniquidad, entre otras… luego de esto nos sometamos a juicio con él y pidamos perdón,… para que sean perdonados nuestros pecados,…

 

¿Dios profetizo que de Israel,… haría cesar todo su gozo, sus fiestas, lunas nuevas y sus días de sábado, y todas sus festividades,… y por que causa lo dijo,… y que hace después de ello con su pueblo,…?

 

1Decid a vuestros hermanos: Ammi [pueblo mío]; y a vuestras hermanas: Ruhama [Compadecida]. 2Contended con vuestra madre, contended; porque ella no es mi mujer, ni yo su marido; aparte, pues, sus fornicaciones de su rostro, y sus adulterios de entre sus pechos; 3no sea que yo la despoje y desnude, la ponga como el día en que nació, la haga como un desierto, la deje como tierra seca, y la mate de sed. 4Ni tendré misericordia de sus hijos, porque son hijos de prostitución. 5Porque su madre se prostituyó; la que los dio a luz se deshonró, porque dijo: Iré tras mis amantes, que me dan mi pan y mi agua, mi lana y mi lino, mi aceite y mi bebida. 6Por tanto, he aquí yo rodearé de espinos su camino, y la cercaré con seto, y no hallará sus caminos. 7Seguirá a sus amantes, y no los alcanzará; los buscará, y no los hallará. Entonces dirá: Iré y me volveré a mi primer marido; porque mejor me iba entonces que ahora. 8Y ella no reconoció que yo le daba el trigo, el vino y el aceite, y que le multipliqué la plata y el oro que ofrecían a Baal. 9Por tanto, yo volveré y tomaré mi trigo a su tiempo, y mi vino a su sazón, y quitaré mi lana y mi lino que había dado para cubrir su desnudez. 10Y ahora descubriré yo su locura delante de los ojos de sus amantes, y nadie la librará de mi mano. 11Haré cesar todo su gozo, sus fiestas, sus nuevas lunas y sus días de sábado, y todas sus festividades. 12Y haré talar sus vides y sus higueras, de las cuales dijo: Mi salario son, salario que me han dado mis amantes. Y las reduciré a un matorral, y las comerán las bestias del campo. 13Y la castigaré por los días en que incensaba a los baales, y se adornaba de sus zarcillos y de sus joyeles, y se iba tras sus amantes y se olvidaba de mí, dice Jesús. 14Pero he aquí que yo la atraeré y la llevaré al desierto, y hablaré a su corazón. 15Y le daré sus viñas desde allí, y el valle de Acor [donde el pueblo de Israel se despojo de todo lo malo,… para que la ira de Jesús se aparte de ellos. (Josué 7:24-27)] Por puerta de esperanza; y allí cantará como en los tiempos de su juventud, y como en el día de su subida de la tierra de Egipto. 16En aquel tiempo, dice Jesús, me llamarás Ishi [Marido], y nunca más me llamarás Baali [Señor]. 17Porque quitaré de su boca los nombres de los baales, y nunca más se mencionarán sus nombres. 18En aquel tiempo haré para ti pacto con las bestias del campo, con las aves del cielo y con las serpientes de la tierra; y quitaré de la tierra arco y espada y guerra, y te haré dormir segura. 19Y te desposaré conmigo para siempre; te desposaré conmigo en justicia, juicio, benignidad y misericordia. 20Y te desposaré conmigo en fidelidad, y conocerás a Jesús. 21En aquel tiempo responderé, dice Jesús, yo responderé a los cielos, y ellos responderán a la tierra. 22Y la tierra responderá al trigo, al vino y al aceite, y ellos responderán a Jezreel [Dios siembra]. 23Y la sembraré para mí en la tierra, y tendré misericordia de Lo-ruhama; y diré a Lo-ammi: Tú eres pueblo mío, y él dirá: Dios mío.” (Oseas 2:1-23)

 

¿Veamos si Dios cumplió lo que dijo en Isaías 1:12-19 con el pueblo de Israel,…?

 

6Quitó su tienda como enramada de huerto; Destruyó el lugar en donde se congregaban; Jesús ha hecho olvidar las fiestas solemnes y los días de sábado en Sion, Y en el ardor de su ira ha desechado al rey y al sacerdote.” (Lam. 2:6)

 

Tercera cosa que debemos de saber, es que todas estas: bebidas, comidas, días de fiesta, lunas nuevas y sábados,… que involucraban muchos de ellos sacrificios y ofrendas,… (Exo. 24:18-26; Lev. 3:6-7) eran sombra de algo que iba  a venir más adelante,… pero todas estas sombras que estaban encerrados en ordenanzas y decretos,… fueron clavadas o abolidas en la cruz,… esto nos dice, claramente las siguientes citas, veámoslo:

 

14Porque él es nuestra paz, que de ambos pueblos hizo uno, derribando la pared intermedia de separación, 15aboliendo en su carne las enemistades, la ley de los mandamientos expresados en ordenanzas [o estatutos], Para crear en sí mismo de los dos un solo y nuevo hombre, haciendo la paz, 16y mediante la cruz reconciliar con Dios a ambos en un solo cuerpo,  matando en ella las enemistades. 17Y vino y anunció las buenas nuevas de paz a vosotros que estabais lejos, y a los que estaban cerca; 18porque por medio de él los unos y los otros tenemos entrada por un mismo Espíritu al Padre. 19Así que ya no sois extranjeros ni advenedizos, sino conciudadanos de los santos, y miembros de la familia de Dios, 20edificados sobre el fundamento de los apóstoles y profetas, siendo la principal piedra del ángulo Jesucristo mismo” (Efesios 2:14-16) Como podemos ver mediante la cruz se abolió en la carne de Cristo, los mandamientos expresados en las ordenanzas o estatutos,…

 

13Y a vosotros, estando muertos en pecados y en la incircuncisión de vuestra carne, os dio vida juntamente con él, perdonándoos todos los pecados, 14anulando el acta de los decretos que había contra nosotros, que nos era contraria, quitándola de en medio y clavándola en la cruz,  15y despojando [mandándoles a fuera, quitándoles o sacándoles la tarjeta roja] a los principados y a las potestades, los exhibió públicamente, triunfando sobre ellos en la cruz. 16Por tanto, nadie os juzgue en comida o en bebida, o en cuanto a días de fiesta, luna nueva o días de reposo  17Todo lo cual es sombra de lo que ha de venir; pero el cuerpo es de Cristo.” (Col 2:13-17)

 

Observe algo interesante en el versículo de colosenses 2:17 y es la frase: Todo lo cual es sombra de lo que ha de venir esta frase nos da a entender:

Ahora surge la pregunta del millón,…

 

¿Cuál es ese algo que nos habla colosenses 2:13-17 de la cual eran símbolos los decretos y ordenanzas dados a Moisés,… y aun más todavía, en que tiempo se debe vivir ese algo de la cual los decretos y ordenanzas dados a Moisés eran un símbolo,…? Para comprender que reflejaban los decretos,… veamos, los siguientes párrafos de las Sagradas Escrituras, que nos amplia el panorama porque es remplazado los decretos y las ordenanzas que están expresados en la ley de Moisés,…

 

1Ahora bien, el punto principal de lo que venimos diciendo es que tenemos tal sumo sacerdote, el cual se sentó a la diestra del trono de la Majestad en los cielos, 2ministro del santuario, y de aquel verdadero tabernáculo que levantó el Señor, y no el hombre. 3Porque todo sumo sacerdote está constituido para presentar ofrendas y sacrificios; por lo cual es necesario que también éste tenga algo que ofrecer. 4Así que, si estuviese sobre la tierra, ni siquiera sería sacerdote, habiendo aún sacerdotes que presentan las ofrendas según la ley; 5los cuales sirven a lo que es figura y sombra de las cosas celestiales, como se le advirtió a Moisés cuando iba a erigir el tabernáculo, diciéndole: Mira, haz todas las cosas conforme al modelo que se te ha mostrado en el monte. 6Pero ahora tanto mejor ministerio es el suyo, cuanto es mediador de un mejor pacto, establecido sobre mejores promesas. 7Porque si aquel primero hubiera sido sin defecto, ciertamente no se hubiera procurado lugar para el segundo.” (Heb. 8:1-7)  Obsérvese aquí, que las ofrendas y sacrificios,… que incluían para los judíos comidas y fiestas que implicaban sacrificios,… (Exo. 24:18-26; Lev. 3:6-7) eran sombra de las cosas celestiales,… decimos “eran sombra y no son sombra” ya que nos habla esta cita de un mejor pacto que deja obsoleto el primero,… lo que también nos confirma la cita siguiente:

 

1Ahora bien, aun el primer pacto tenía [Obsérvese aquí que dice “tenía” si estuviera vigente dijera “tiene”,…] ordenanzas de culto y un santuario terrenal. 2Porque el tabernáculo estaba dispuesto así: en la primera parte, llamada el Lugar Santo, estaban el candelabro, la mesa y los panes de la proposición. 3Tras el segundo velo estaba la parte del tabernáculo llamada el Lugar Santísimo, 4el cual tenía un incensario de oro y el arca del pacto cubierta de oro por todas partes, en la que estaba una urna de oro que contenía el maná, la vara de Aarón que reverdeció, y las tablas del pacto; 5y sobre ella los querubines de gloria que cubrían el propiciatorio; de las cuales cosas no se puede ahora hablar en detalle. 6Y así dispuestas estas cosas, en la primera parte del tabernáculo entran los sacerdotes continuamente para cumplir los oficios del culto; 7pero en la segunda parte, sólo el sumo sacerdote una vez al año, no sin sangre, la cual ofrece por sí mismo y por los pecados de ignorancia del pueblo; 8dando el Espíritu Santo a entender con esto que aún no se había manifestado el camino al Lugar Santísimo, entre tanto que la primera parte del tabernáculo estuviese en pie. 9Lo cual es símbolo para el tiempo presente, según el cual se presentan ofrendas y sacrificios que no pueden hacer perfecto, en cuanto a la conciencia, al que practica ese culto, 10ya que consiste sólo de comidas y bebidas, de diversas abluciones, y ordenanzas acerca de la carne, impuestas hasta el tiempo de reformar las cosas. 11Pero Cristo ya vino, y ahora él es el Sumo Sacerdote de los bienes definitivos. El santuario donde él actúa como sacerdote es mejor y más perfecto, y no ha sido hecho por los hombres; es decir, no es de esta creación. 12Cristo ha entrado en el santuario, ya no para ofrecer la sangre de chivos y becerros, sino su propia sangre; ha entrado una sola vez y para siempre, y ha obtenido para nosotros la liberación eterna. 13Es verdad que la sangre de los toros y chivos, y las cenizas de la becerra que se quema en el altar, las cuales son rociadas sobre los que están impuros, tienen poder para consagrarlos y purificarlos por fuera. 14Pero si esto es así, ¡cuánto más poder tendrá la sangre de Cristo! Pues por medio del Espíritu eterno, Cristo se ofreció a sí mismo a Dios como sacrificio sin mancha, y su sangre limpia nuestra conciencia de las obras que llevan a la muerte, para que podamos servir al Dios viviente.” (Heb. 9:1-14) Observe aquí en Hebreos 9:9-10 que el tiempo de vivir ese algo que venimos diciendo y reformar las cosas que remplazan las ordenanzas y decretos,… es desde el tiempo de los Cristo vino por primera vez y murió en la cruz en adelante,… y por medio de Cristo se puede servir al Dios viviente,…

 

Ahora que sabemos que las bebidas, comidas, días de fiesta, lunas nuevas y sábados; eran sombra de algo que iba  a venir más adelante,… y todas estas sombras,… fueron clavadas en la cruz,… (Col 2:13-17) Descubramos ese algo que en la antigüedad los decretos y ordenanzas simbolizaban,… y registra las Sagradas Escrituras que hay que vivir,…

 

19Entonces, ¿para qué sirve la ley? Fue añadida a causa de las transgresiones, hasta que viniese la simiente a quien fue hecha la promesa; y fue ordenada por medio de ángeles en mano de un mediador. 20Y el mediador no lo es de uno solo; pero Dios es uno. 21¿Luego la ley es contraria a las promesas de Dios?

 

En ninguna manera; porque si la ley dada pudiera vivificar, la justicia fuera verdaderamente por la ley. 22Mas la Escritura lo encerró todo bajo pecado, para que la promesa que es por la fe en Jesucristo [Obsérvese aquí que por la fe en Cristo obtenemos las promesas,…] fuese dada a los creyentes. 

 

23Pero antes que viniese la fe, estábamos confinados bajo la ley, encerrados para aquella fe que iba a ser revelada. 24De manera que la ley ha sido nuestro ayo, para llevarnos a Cristo, a fin de que fuésemos justificados por la fe [Obsérvese aquí que por la fe también obtenemos la justificación,…]. 25Pero venida la fe, ya no estamos bajo ayo [Ley,…], 26pues todos sois hijos de Dios por la fe en Cristo Jesús [Obsérvese aquí que por la fe en Cristo somos hijos de Dios,…]; 27porque todos los que habéis sido bautizados en Cristo, de Cristo estáis revestidos. 28Ya no hay judío ni griego; no hay esclavo ni libre; no hay varón ni mujer; porque todos vosotros sois uno en Cristo Jesús. 29Y si vosotros sois de Cristo, ciertamente linaje de Abraham sois, y herederos según la promesa.” (Gal. 3:19-29) Como podemos ver claramente,… que los que están bajo la fe ya no están bajo ley,… (Gal. 3:24-25) Con esta aclaración, podemos decir que lo que reflejaban los decretos y ordenanzas escritos en la ley de Moisés,… eran símbolos de la fe en cristo JESUS,…  o dicho de otro modo eran símbolo del revestimiento del hombre en Cristo,… (Gal. 3:25-26) Pero, es necesario aclarar aquí,… que los que viven la fe en Cristo en Jesús,… no practican el pecado, ya que la simiente esta en él,… (Rom. 6:1-6; 1Juan 3:9) Recuérdese además lo siguiente:

 

31¿Luego por la fe invalidamos la ley? En ninguna manera, sino que confirmamos la ley.” (Rom. 3:31) Obsérvese aquí que la fe no invalida la ley,…

 

39y que de todo aquello de que por la ley de Moisés no pudisteis ser justificados, en él es justificado todo aquel que cree. 40Mirad, pues, que no venga sobre vosotros lo que está dicho en los profetas: 41Mirad, oh menospreciadores, y asombraos, y desapareced; Porque yo hago una obra en vuestros días, Obra que no creeréis, si alguien os la contare.” (Hech. 13:39-41) Observe que en la ley de Moisés,… no se puede hallar justificación,… es decir está mal pensar que porque doy los diezmos,… estoy justificado o por guardar el sábado,… ya que el creer en Cristo tal como dice las escrituras es lo que justifica,… Esta idea nos aclara el siguiente párrafo de las Sagradas Escrituras: 16sabiendo que el hombre no es justificado por las obras de la ley, sino por la fe de Jesucristo, nosotros también hemos creído en Jesucristo, para ser justificados por la fe de Cristo [Obsérvese aquí que por la fe de Jesús somos justificados,…] y no por las obras de la ley, por cuanto por las obras de la ley nadie será justificado. 17Y si buscando ser justificados en Cristo, también nosotros somos hallados pecadores, ¿es por eso Cristo ministro de pecado? En ninguna manera. 18Porque si las cosas que destruí, las mismas vuelvo a edificar, transgresor me hago. 19Porque yo por la ley soy muerto para la ley, a fin de vivir para Dios.” (Gal. 2:16-19) Observe aquí que el ser justificado en Cristo, no es que tengo licencia para infringir la ley,… sino al contrario “soy muerto para ley,…” implica que nunca más la transgredo,… Además recuerde aquí que la ley no es para el justo sino para el pecador entre otros,… veámoslo: 8Pero sabemos que la ley es buena, si uno la usa legítimamente; 9conociendo esto, que la ley no fue dada para el justo, sino para los transgresores y desobedientes, para los impíos y pecadores, para los irreverentes y profanos, para los parricidas y matricidas, para los homicidas, 10para los fornicarios, para los sodomitas, para los secuestradores, para los mentirosos y perjuros, y para cuanto se oponga a la sana doctrina, 11según el glorioso evangelio del Dios bendito, que a mí me ha sido encomendado.” (1Tim 1:8-11) Observe la ley no es para el justo, sino para el transgresor,… y para darnos conocimiento del pecado como podemos ver en la siguiente cita: 20ya que por las obras de la ley ningún ser humano será justificado delante de él; porque por medio de la ley es el conocimiento del pecado.” (Rom. 3:20)

 

21Pero ahora, aparte de la ley, se ha manifestado la justicia de Dios, testificada por la ley y por los profetas; 22la justicia de Dios por medio de la fe en Jesucristo, para todos los que creen en él. Porque no hay diferencia, 23por cuanto todos pecaron, y están destituidos de la gloria de Dios, 24siendo justificados gratuitamente por su gracia, mediante la redención que es en Cristo Jesús, 25a quien Dios puso como propiciación por medio de la fe en su sangre [Obsérvese aquí que la fe en la sangre de Jesús justifica gratuitamente,… pero mediante la redención que es en Cristo Jesús], para manifestar su justicia, a causa de haber pasado por alto, en su paciencia, los pecados pasados, 26con la mira de manifestar en este tiempo su justicia, a fin de que él sea el justo, y el que justifica al que es de la fe de Jesús [Obsérvese aquí que por la fe de Jesús somos justificados por Cristo,…].” (Rom. 3:21-26) Observe que el hombre tiene justificación no en tener solamente “fe en Jesús”,… (1Tim 1:8-11) sino en tener la “fe de Jesúsy estos hombres que poseen esta fe guardan los mandamientos de Dios y son pacientes,… como está registrado en la siguiente cita: 12Aquí está la paciencia de los santos, los que guardan los mandamientos de Dios y la fe de Jesús.” (Apoc. 14:8)

 

Ahora, con la información que poseemos,… podemos reformular la pregunta anterior ¿Cuál es ese algo que nos habla colosenses 2:13-17 simbolizaban en la antigüedad los decretos y ordenanzas de Moisés,… y aun más todavía, en que tiempo se debe vivir ese algo,…? de la siguiente manera:

 

¿Quiénes tan solo ven los estatutos y ordenanzas como sombra clavada en la cruz,… y quienes llegan a vivir la realidad de los estatutos y ordenanzas,… revistiéndose de Cristo, por medio de la fe,…?

 

Para contestar la pregunta que acabamos de formular, primeramente debemos de comprender, que dentro de estas sombras es decir de los estatutos y ordenanzas esta el reposo sabático,… veámosla:

 

1Habló Jesús a Moisés, diciendo: 2Habla a los hijos de Israel y diles: Las fiestas solemnes de Jesús, las cuales proclamaréis como santas convocaciones, serán estas: 3Seis días se trabajará, mas el séptimo día será de reposo, santa convocación; ningún trabajo haréis; día de reposo [sábado] es de Jesús en dondequiera que habitéis.” (Lev. 23:1-3) Como podemos observar el día de sábado es una fiesta,… entonces como las fiestas están dentro de las ordenanzas,… como podemos ver en Deuteronomio 12 al 29. Entonces también el día sábado es una sombra de lo que toca vivir, lo que nos lleva a la siguiente pregunta,

 

¿Hasta cuando el día sábado es una sombra,…, o caso contrario desde cuando se comienza a vivir la realidad del sábado,…?

 

Recordemos primeramente, que las profecías fueron escritas en parábolas tal como dice Oseas 12:10,

 

10Y he hablado a los profetas, y aumenté la profecía, y por medio de los profetas usé parábolas.” (Oseas 12:10)

 

Esto nos da a entender, que todas las profecías son aplicables en el tiempo,…  de tal manera que sirva para cambiar la vida de la persona,… y si colosenses 2:16-17 dice que “la realidad,… del sábado a de venir”, también se convierte en una profecía,… y por tanto es parte de una parábola, que puede ser aplicable en todo tiempo.

 

Para justificar este hecho del sábado,… leamos el siguiente pasaje de las Sagradas Escrituras, donde nos indica que el sábado como día de adoración a Dios no deja de ser en el tiempo; pero, para unos es solo una sombra clavada en la cruz,… y para otros es la realidad que hoy nos toca vivir,… veámosla:

 

22Porque como los cielos nuevos y la nueva tierra que yo hago permanecerán delante de mí, dice Jesús, así permanecerá vuestra descendencia y vuestro nombre. 23Y de mes en mes, y de día de sábado en día de sábado, vendrán todos a adorar delante de mí, dijo Jesús. 24Y saldrán, y verán los cadáveres de los hombres que se rebelaron contra mí; porque su gusano nunca morirá, ni su fuego se apagará, y serán abominables a todo hombre.” (Isa. 66:22-23) Como podemos ver en este pasaje el sábado está presente para la adoración a Dios en todo tiempo,… esto nos lleva a decir que hoy,… podemos tocaR, vivIR,… LA REALIDAD DEL sábado,… purificándose, limpiándose,… ya que tocar,… el sábado, es tocar,… lo santo,… como dice Isa. 58:13 entre otros,…

 

Veamos otra cita que nos confirma lo anterior:

 

15Por tanto, cuando veáis en el lugar santo la abominación desoladora de que habló el profeta Daniel (el que lee, entienda), 16entonces los que estén en Judea, huyan a los montes. 17El que esté en la azotea, no descienda para tomar algo de su casa; 18y el que esté en el campo, no vuelva atrás para tomar su capa. 19Mas ¡ay de las que estén encintas, y de las que críen en aquellos días! 20Orad, pues, que vuestra huida no sea en invierno ni en día de sábado; 21porque habrá entonces gran tribulación, cual no la ha habido desde el principio del mundo hasta ahora, ni la habrá. 22Y si aquellos días no fuesen acortados, nadie sería salvo; más por causa de los escogidos, aquellos días serán acortados. 23Entonces, si alguno os dijere: Mirad, aquí está el Cristo, o mirad, allí está, no lo creáis. 24Porque se levantarán falsos Cristos, y falsos profetas, y harán grandes señales y prodigios, de tal manera que engañarán, si fuere posible, aun a los escogidos. 25Ya os lo he dicho antes. 26Así que, si os dijeren: Mirad, está en el desierto, no salgáis; o mirad, está en los aposentos, no lo creáis. 27Porque como el relámpago que sale del oriente y se muestra hasta el occidente, así será también la venida del Hijo del Hombre. 28Porque dondequiera que estuviere el cuerpo muerto, allí se juntarán las águilas.” (Mat. 24:15-28) Obsérvese que antes de la segunda venida dice esta cita que se tiene que orar para que la huida,… no sea en día sábado, porque habrá gran tribulación,… es decir gran persecución como nunca hubo antes,… y si esta tribulación ocurre en día sábado como su pueblo está reunido,… seria muerto,… esto también da a entender que para el verdadero pueblo de Dios está vigente el día de sábado también hasta la segunda venida de Cristo,…

 

Ponemos aquí en griego Mateo 24:20, para que vean los cantores que se habla del día de sábado y no del domingo o cualquier otro día.

 

20προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμω̂ν χειμω̂νος μηδὲ [ni aun en (Efe. 5:3)] σαββάτῳ [sábado]” (Mat. 24:20)

 

Veamos otra cita que nos confirma las citas anteriores:

 

7otra vez determina un día: Hoy, diciendo después de tanto tiempo, por medio de David, como se dijo: Si oyereis hoy su voz, No endurezcáis vuestros corazones.  8Porque si Josué les hubiera dado el reposo, no hablaría después de otro día. 9Por tanto, queda como reposo el sábado para el pueblo de Dios. 10Porque el que ha entrado en su reposo, también ha reposado de sus obras, como Dios de las suyas, 11Procuremos, pues, entrar en aquel reposo, para que ninguno caiga en semejante ejemplo de desobediencia” (Heb. 4:7-11) Obsérvese aquí que para el pueblo de Dios todavía queda el sábado como descanso,… porque en ese día Dios reposo de sus obras,…

 

                                                           En griego esta cita está escrita así:

 

7πάλιν τινὰ ὁρίζει ἡμέραν, σήμερον, ἐν Δαυὶδ λέγων μετὰ τοσου̂τον χρόνον, καθὼς προείρηται· σήμερον ἐὰν τη̂ς φωνη̂ς αὐτου̂ ἀκούσητε, μὴ σκληρύνητε τὰς καρδίας ὑμω̂ν. 8εἰ γὰρ αὐτοὺς Ἰησου̂ς κατέπαυσεν, οὐκ ἂν περὶ ἄλλης ἐλάλει μετὰ ταυ̂τα ἡμέρας. 9ἄρα ἀπολείπεται σαββατισμὸς τῳ̂ λαῳ̂ του̂ θεου̂. 10ὁ γὰρ εἰσελθὼν εἰς τὴν κατάπαυσιν αὐτου̂ καὶ αὐτὸς κατέπαυσεν ἀπὸ τω̂ν ἔργων αὐτου̂ ὥσπερ ἀπὸ τω̂ν ἰδίων ὁ θεός.” (Heb. 4:7-9)

 

Analicemos hebreos 4:9 palabra por palabra para verificar si la traducción es correcta:

 

·        Por tanto +=

Se escribe en griego como: "ρα" tambien se traduce como, Así ver Mat 7:20 o también como “Ciertamente ver Mat 12:28 o también lo encontramos traducido como: De modo en Luc 11:48.

·        Queda como reposo +=

Se utiliza la palabra griega: "ἀπολείπεται" para indicar existencia de algo, en este caso sería el sábado como reposo,… ya que de esto está hablando Hebreos 4:8-9. Esta aplicación también se da en Hebreos 10:26 y Hebreos 4:6 donde se utiliza esta palabra.

·        El Sábado +=

Se escribe en griego como: "σαββατισμὸς " que se traduce como “el sábado” el sufijo ισμὸς que acompaña a la palabra griega “σαββατ” que se traduce como “sábado” se utiliza para formar sustantivos por ello se escribe “el sábado” y no solamente “sábado”

·        Para el +=

En griego para indicar la frase “para él” se utiliza "τῳ̂" que también se traduce como "a" o también como "para el"

·        Pueblo +=

En griego “pueblo” es "λαῳ̂" para confirmar ver Mat. 4:23

·        De +=

En griego “de” se escribe como: ""

·        Dios +=

En griego “Dios” se escribe como: "θεός

 

Cita #4,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

1En cuanto a la ofrenda para los santos, haced vosotros también de la manera que ordené en las iglesias de Galacia. 2Cada primer día de la semana cada uno de vosotros ponga aparte algo, según haya prosperado, guardándolo, para que cuando yo llegue no se recojan entonces ofrendas.” (1Cor. 16:1-2)

 

            Como esta en griego escrita esta cita de las Sagradas Escrituras:

 

Περὶ δὲ τη̂ς λογείας τη̂ς εἰς τοὺς ἁγίους ὥσπερ διέταξα ται̂ς ἐκκλησίαις τη̂ς Γαλατίας, οὕτως καὶ ὑμει̂ς ποιήσατε. 2κατὰ [Después o al aproximarse (Hech. 16:25)] μίαν [el] σαββάτου [sábado] ἕκαστος [cada uno] ὑμω̂ν  [de vosotros] παρʼ ἑαυτῳ̂ τιθέτω θησαυρίζων ὅ τι ἐὰν εὐοδω̂ται, ἵνα μὴ ὅταν ἔλθω τότε λογει̂αι γίνωνται.” (1Cor. 16:1-2) Obsérvese aquí que no necesariamente se debía de recolectar dinero el primer día,… sino lo más cerca al día de sábado,… pero esto no implica reunirse aquel día,… ya que dice claramentecada uno de vosotros ponga aparte algo” (1Cor. 16:2)

 

Pero, el que yo recolecte dinero o no para los santos un día de la semana,… no me da facultad para que me digne borrar una porción de las Sagradas Escrituras,… en este caso Éxodo 20:8-11 y remplazarle por algo que me sale de la barriga,…

 

Cita #5,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

31entonces, señor mío, no tendrás motivo de pena ni remordimientos por haber derramado sangre sin causa, o por haberte vengado por ti mismo. Guárdese, pues, mi señor, y cuando Jesús haga bien a mi señor, acuérdate de tu sierva.” (1Sam. 25:31)

 

Pero, el que yo me acuerde de mi sierva o no me acuerde,… no me da facultad para que me digne borrar una porción de las Sagradas Escrituras,… en este caso Éxodo 20:8-11 y remplazarle por algo que me sale de la barriga,… Sería algo similar el acordarme que mi empleada se comió dos platos de sopa,… por tanto voy a borrar Génesis 1:1 que dice: 1En el principio creó Dios los cielos y la tierra.” (Gén. 1:1) y lo voy a remplazar por otro texto,…

 

Cita #6,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

13Mas el publicano, estando lejos, no quería ni aun alzar los ojos al cielo, sino que se golpeaba el pecho, diciendo: Dios, sé propicio a mí, pecador.” (Luc. 18:12)

 

El que un publicano se golpe el pecho,… no me da facultad en ninguna forma para que me digne borrar una porción de las Sagradas Escrituras,… en este caso Éxodo 20:8-11 y remplazarle por algo que me sale de la barriga,… Sería algo similar en decir hoy en día porque me rasque la cabeza,… por tanto voy a borrar Génesis 1:1 que dice: 1En el principio creó Dios los cielos y la tierra.” (Gén. 1:1) y lo voy a remplazar por otro texto,…

 

Cita #7,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

2Y vino a mí palabra de Jesús, diciendo” (Eze. 20:2)

 

Cita #8,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

4Porque somos sepultados juntamente con él para muerte por el bautismo, a fin de que como Cristo resucitó de los muertos por la gloria del Padre, así también nosotros andemos en vida nueva.” (Rom. 6:4)

 

Recuerdese viendo la siguiente cita que andar en vida nueva,… no invalida la ley de Dios en el nuevo pacto,… sino que en vez de escribirles en dos tablas de piedra,… en este nuevo pacto que esta vigente de la muerte de Cristo en adelante,… las leyes de Dios las escribe en el corazón y por consecuencia el día de reposo como el sábado también las escribe ya que es parte de su ley,… veámoslo:

 

1Ahora bien, el punto principal de lo que venimos diciendo es que tenemos tal sumo sacerdote, el cual se sentó a la diestra del trono de la Majestad en los cielos, 2ministro del santuario, y de aquel verdadero tabernáculo que levantó el Señor, y no el hombre. 3Porque todo sumo sacerdote está constituido para presentar ofrendas y sacrificios; por lo cual es necesario que también éste tenga algo que ofrecer. 4Así que, si estuviese sobre la tierra, ni siquiera sería sacerdote, habiendo aún sacerdotes que presentan las ofrendas según la ley; 5los cuales sirven a lo que es figura y sombra de las cosas celestiales, como se le advirtió a Moisés cuando iba a erigir el tabernáculo, diciéndole: Mira, haz todas las cosas conforme al modelo que se te ha mostrado en el monte. 6Pero ahora tanto mejor ministerio es el suyo, cuanto es mediador de un mejor pacto, establecido sobre mejores promesas. 7Porque si aquel primero hubiera sido sin defecto, ciertamente no se hubiera procurado lugar para el segundo. 8Porque reprendiéndolos dice: He aquí vienen días, dice el Señor, en que estableceré con la casa de Israel y la casa de Judá un nuevo pacto; 9No como el pacto que hice con sus padres el día que los tomé de la mano para sacarlos de la tierra de Egipto; Porque ellos no permanecieron en mi pacto, y yo me desentendí de ellos, dice el Señor. 10Por lo cual, este es el pacto que haré con la casa de Israel después de aquellos días, dice el Señor: Pondré mis leyes en la mente de ellos, y sobre su corazón las escribiré; y seré a ellos por Dios, y ellos me serán a mí por pueblo; 11Y ninguno enseñará a su prójimo, ni ninguno a su hermano, diciendo: Conoce al Señor; Porque todos me conocerán, desde el menor hasta el mayor de ellos. 12Porque seré propicio a sus injusticias, y nunca más me acordaré de sus pecados y de sus iniquidades. 13Al decir: Nuevo pacto, ha dado por viejo al primero; y lo que se da por viejo y se envejece, está próximo a desaparecer.” (Heb. 8:1-13) Obsérvese que este pacto está vigente desde cuando Cristo estuvo en esta tierra y murió por nosotros en adelante,… ya que dice Heb. 8:6 “Pero ahora tanto mejor ministerio es el suyo, cuanto es mediador de un mejor pacto, establecido”,… pero algo interesante encontramos en este pacto que la ley de Dios no está escrito en tablas de piedra como en el antiguo pacto,…  sino que las leyes las escribe en el corazón,…

 

Cita #9,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

11Esto manda y enseña.” (1Tim. 4:11)

 

Cita #10,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

11Señor, digno eres de recibir la gloria y la honra y el poder; porque tú creaste todas las cosas, y por tu voluntad existen y fueron creadas.” (Apoc. 4:28)

 

Cita #11,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

8Y cuando hubo tomado el libro, los cuatro seres vivientes y los veinticuatro ancianos se postraron delante del Cordero; todos tenían arpas, y copas de oro llenas de incienso, que son las oraciones de los santos” (Apoc. 5:8)

 

Cita #12, 13,… utilizada en el catecismo tridentino para justificar el haber borrado Éxodo 20:8-11,… y que esta fuera de contexto para eliminar esta porción de las sagradas Escrituras,… veámoslo:

 

32Estando los hijos de Israel en el desierto, hallaron a un hombre que recogía leña en día de reposo.” (Núm. 15:32)

 

5¿O no habéis leído en la ley, cómo en el día de sábado los sacerdotes en el templo profanan el día de sábado, y son sin culpa?” (Mat. 12:5)

 

Leamos el contexto que encierra esta cita para entender lo que quiere decir Mateo 12:5:

 

1En aquel tiempo iba Jesús por los sembrados en un día de sábado; y sus discípulos tuvieron hambre, y comenzaron a arrancar espigas y a comer. 2Viéndolo los fariseos, le dijeron: He aquí tus discípulos hacen lo que no es lícito hacer en el día de sábado. 3Pero él les dijo: ¿No habéis leído lo que hizo David, cuando él y los que con él estaban tuvieron hambre; 4cómo entró en la casa de Dios, y comió los panes de la proposición, que no les era lícito comer ni a él ni a los que con él estaban, sino solamente a los sacerdotes? 6Pues os digo que uno mayor que el templo está aquí. 7Y si supieseis qué significa: Misericordia quiero, y no sacrificio, no condenaríais a los inocentes; 8pues este es el sábado que gobierna el Hijo del Hombre” (Mat. 12:6-8) Obsérvese aquí dos cosas entre otras,… la primera es: “que para el Hijo del Hombre el sábado tiene como uno de sus fundamentos la misericordia,…” (Mat. 12:6-8) y la segunda cosa que queremos que note el cantor es que Cristo es mayor que el templo,… Por tanto obsérvese que el sábado no es solo estar encerrado en un templo, escuchando lindos sermones,… (Heb. 10:24-25) Sino que uno de los principales fundamentos del sábado es hacer misericordia,… pero en Cristo,… veamos otras citas semejantes a estas que nos indican que el sábado Cristo hizo misericordia cuando estaba aquí en la tierra, pero sin antes poner esta cita en griego:

 

6λέγω δὲ ὑμι̂ν ὅτι του̂ ἱερου̂ μει̂ζον ἐστιν ὡ̂δε. 7εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν· ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν, οὐκ ἂν κατεδικάσατε τοὺς ἀναιτίους. 8κύριος γάρ [este (Mat. 3:3)] ἐστιν [es (Mat. 5:34; Mat. 3:3)] του̂ [el (Mat. 5:34)] σαββάτου [sábado] ὁ [del] υἱὸς [Hijo] του̂ [del] ἀνθρώπου [Hombre]” (Mat. 12:8) Obsérvese aquí que este versículo comienza con la palabra griega “κύριος” que se traduce como “que gobierna”

 

Veamos un ejemplo en que Jesús hizo misericordia en el templo en día de sábado, sanando a uno que tenía la mano seca,…

 

1Otra vez entró Jesús en la sinagoga; y había allí un hombre que tenía seca una mano. 2Y le acechaban para ver si en el día de sábado le sanaría, a fin de poder acusarle. 3Entonces dijo al hombre que tenía la mano seca: Levántate y ponte en medio. 4Y les dijo: ¿Es lícito en los días de sábado hacer bien, o hacer mal; salvar la vida, o quitarla? Pero ellos callaban. 5Entonces, mirándolos alrededor con enojo, entristecido por la dureza de sus corazones, dijo al hombre: Extiende tu mano. Y él la extendió, y la mano le fue restaurada sana. 6Y salidos los fariseos, tomaron consejo con los herodianos contra él para destruirle.” (Mar. 3:1-4; ver también Luc. 6:6-11)

 

En griego esta cita está escrita de la siguiente manera:

 

3 Καὶ εἰση̂λθεν πάλιν εἰς τὴν συναγωγήν. καὶ ἠ̂ν ἐκει̂ ἄνθρωπος ἐξηραμμένην ἔχων τὴν χει̂ρα. 2καὶ παρετήρουν αὐτὸν εἰ τοι̂ς σάββασιν [sábado] θεραπεύσει αὐτόν, ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτου̂. 3καὶ λέγει τῳ̂ ἀνθρώπῳ τῳ̂ τὴν ξηρὰν χει̂ρα ἔχοντι· ἔγειρε εἰς τὸ μέσον. 4καὶ λέγει αὐτοι̂ς· ἔξεστιν τοι̂ς σάββασιν [sábado] ἀγαθὸν ποιη̂σαι ἢ κακοποιη̂σαι, ψυχὴν σω̂σαι ἢ ἀποκτει̂ναι; οἱ δὲ ἐσιώπων. ” (Mar. 3:1-4)

 

            Veamos que le impresiono a Lucas del saneamiento de este hombre de la mano seca, viendo Lucas 6:6-11

 

6Aconteció también en otro día de sábado, que él entró en la sinagoga y enseñaba; y estaba allí un hombre que tenía seca la mano derecha. 7Y le acechaban los escribas y los fariseos, para ver si en el día de sábado lo sanaría, a fin de hallar de qué acusarle. 8Mas él conocía los pensamientos de ellos; y dijo al hombre que tenía la mano seca: Levántate, y ponte en medio. Y él, levantándose, se puso en pie. 9Entonces Jesús les dijo: Os preguntaré una cosa: ¿Es lícito en día de sábado hacer bien, o hacer mal? ¿Salvar la vida, o quitarla? 10Y mirándolos a todos alrededor, dijo al hombre: Extiende tu mano. Y él lo hizo así, y su mano fue restaurada. 11Y ellos se llenaron de furor, y hablaban entre sí qué podrían hacer contra Jesús.” (Luc. 6:6-11)

 

6Ἐγένετο δὲ ἐν [en (Hech 13:35)] ἑτέρῳ [otro (Hech 13:35)] σαββάτῳ [sábado] εἰσελθει̂ν αὐτὸν εἰς τὴν συναγωγὴν καὶ διδάσκειν. καὶ ἠ̂ν ἄνθρωπος ἐκει̂ καὶ ἡ χεὶρ αὐτου̂ ἡ δεξιὰ ἠ̂ν ξηρά. 7παρετηρου̂ντο δὲ αὐτὸν οἱ γραμματει̂ς καὶ οἱ Φαρισαι̂οι [fariseos (Mat. 9:34)] εἰ [si (Luc. 23:31)] ἐν [en (Luc. 23:31)] τῳ̂ [el (Luc. 23:31)] σαββάτῳ [sábado] θεραπεύει, ἵνα εὕρωσιν κατηγορει̂ν αὐτου̂. 8αὐτὸς δὲ ᾔδει τοὺς διαλογισμοὺς αὐτω̂ν, εἰ̂πεν δὲ τῳ̂ ἀνδρὶ τῳ̂ ξηρὰν ἔχοντι τὴν χει̂ρα· ἔγειρε καὶ στη̂θι εἰς τὸ μέσον· καὶ ἀναστὰς ἔστη. 9εἰ̂πεν δὲ ὁ Ἰησου̂ς πρὸς αὐτούς· ἐπερωτω̂ ὑμα̂ς εἰ ἔξεστιν τῳ̂ σαββάτῳ [sábado] ἀγαθοποιη̂σαι ἢ κακοποιη̂σαι, ψυχὴν σω̂σαι ἢ ἀπολέσαι; 10καὶ περιβλεψάμενος πάντας αὐτοὺς εἰ̂πεν αὐτῳ̂· ἔκτεινον τὴν χει̂ρα σου. ὁ δὲ ἐποίησεν καὶ ἀπεκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτου̂. 11αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν ἀνοίας καὶ διελάλουν πρὸς ἀλλήλους τί ἂν ποιήσαιεν τῳ̂ Ἰησου̂.(Luc. 6:6-11)

 

Veamos otro ejemplo en que Jesús hizo misericordia en el templo día de sábado, sanando a una mujer que hace 18 años sufría una enfermedad,…

 

10Enseñaba Jesús en una sinagoga en el día de sábado; 11y había allí una mujer que desde hacía dieciocho años tenía espíritu de enfermedad, y andaba encorvada, y en ninguna manera se podía enderezar. 12Cuando Jesús la vio, la llamó y le dijo: Mujer, eres libre de tu enfermedad. 13Y puso las manos sobre ella; y ella se enderezó luego, y glorificaba a Dios. 14Pero el principal de la sinagoga, enojado de que Jesús hubiese sanado en el día de sábado, dijo a la gente: Seis días hay en que se debe trabajar; en éstos, pues, venid y sed sanados, y no en día de sábado. 15Entonces el Señor le respondió y dijo: Hipócrita, cada uno de vosotros ¿no desata en el día de sábado su buey o su asno del pesebre y lo lleva a beber? 16Y a esta hija de Abraham, que Satanás había atado dieciocho años, ¿no se le debía desatar de esta ligadura en el día de sábado? 17Al decir él estas cosas, se avergonzaban todos sus adversarios; pero todo el pueblo se regocijaba por todas las cosas gloriosas hechas por él.” (Luc. 13:10-17)

 

10Η̂̓ν δὲ διδάσκων ἐν μιᾳ̂ τω̂ν συναγωγω̂ν ἐν τοι̂ς σάββασιν [sábado]. 11καὶ ἰδοὺ γυνὴ πνευ̂μα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δεκαοκτὼ καὶ ἠ̂ν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές. 12ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησου̂ς προσεφώνησεν καὶ εἰ̂πεν αὐτῃ̂· γύναι, ἀπολέλυσαι τη̂ς ἀσθενείας σου, 13καὶ ἐπέθηκεν αὐτῃ̂ τὰς χει̂ρας· καὶ παραχρη̂μα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζεν τὸν θεόν. 14ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτω̂ν ὅτι τῳ̂ σαββάτῳ [sábado] ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησου̂ς, ἔλεγεν τῳ̂ ὄχλῳ ὅτι ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἱ̂ς δει̂ ἐργάζεσθαι· ἐν αὐται̂ς οὐ̂ν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε καὶ μὴ τῃ̂ ἡμέρᾳ του̂ σαββάτου [sábado]. 15ἀπεκρίθη δὲ αὐτῳ̂ ὁ κύριος καὶ εἰ̂πεν· ὑποκριταί, ἕκαστος ὑμω̂ν τῳ̂ σαββάτῳ [sábado] οὐ λύει τὸν βου̂ν αὐτου̂ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τη̂ς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 16ταύτην δὲ θυγατέρα Ἀβραὰμ οὐ̂σαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανα̂ς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθη̂ναι ἀπὸ του̂ δεσμου̂ τούτου τῃ̂ ἡμέρᾳ του̂ σαββάτου [sábado]; 17καὶ ταυ̂τα λέγοντος αὐτου̂ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῳ̂, καὶ πα̂ς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πα̂σιν τοι̂ς ἐνδόξοις τοι̂ς γινομένοις ὑπʼ αὐτου̂.” (Luc. 13:10-17)

 

Veamos otro ejemplo en que Jesús hizo misericordia en una casa,… en día de sábado, sanando a un hombre hidrópico,…

 

1Aconteció un día de sábado, que habiendo entrado para comer en casa de un gobernante, que era fariseo, éstos le acechaban. 2Y he aquí estaba delante de él un hombre hidrópico. 3Entonces Jesús habló a los intérpretes de la ley y a los fariseos, diciendo: ¿Es lícito sanar en el día de sábado?  4Mas ellos callaron. Y él, tomándole, le sanó, y le despidió. 5Y dirigiéndose a ellos, dijo: ¿Quién de vosotros, si su asno o su buey cae en algún pozo, no lo sacará inmediatamente, aunque sea en día de sábado? 6Y no le podían replicar a estas cosas.” (Luc. 14:1-6)

 

1Καὶ ἐγένετο ἐν τῳ̂ ἐλθει̂ν αὐτὸν εἰς οἰ̂κον τινος τω̂ν ἀρχόντων [τω̂ν] Φαρισαίων [fariseo (Mat. 22:41)] σαββάτῳ [sábado] φαγει̂ν ἄρτον καὶ αὐτοὶ ἠ̂σαν παρατηρούμενοι αὐτόν. 2Καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος τις ἠ̂ν ὑδρωπικὸς ἔμπροσθεν αὐτου̂. 3καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησου̂ς εἰ̂πεν πρὸς τοὺς νομικοὺς καὶ Φαρισαίους λέγων· ἔξεστιν τῳ̂ σαββάτῳ [sábado] θεραπευ̂σαι ἢ οὔ; 4οἱ δὲ ἡσύχασαν. καὶ ἐπιλαβόμενος ἰάσατο αὐτὸν καὶ ἀπέλυσεν. 5καὶ πρὸς αὐτοὺς εἰ̂πεν· τίνος ὑμω̂ν υἱὸς ἢ βου̂ς εἰς φρέαρ πεσει̂ται, καὶ οὐκ εὐθέως ἀνασπάσει αὐτὸν ἐν ἡμέρᾳ του̂ σαββάτου [sábado]; 6καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἀνταποκριθη̂ναι πρὸς ταυ̂τα.” (Luc. 14:1-6)

 

Veamos otro ejemplo en que Jesús hizo misericordia,… en día de sábado, sanando,…

 

22Por cierto, Moisés os dio la circuncisión (no porque sea de Moisés, sino de los padres); y en el día de sábado circuncidáis al hombre. 23Si recibe el hombre la circuncisión en el día de sábado, para que la ley de Moisés no sea quebrantada, ¿os enojáis conmigo porque en el día de sábado sané completamente a un hombre? 24No juzguéis según las apariencias, sino juzgad con justo juicio.” (Juan 7:22-24)

 

22διὰ του̂το Μωϋση̂ς δέδωκεν ὑμι̂ν τὴν περιτομήν- οὐχ ὅτι ἐκ του̂ Μωϋσέως ἐστὶν ἀλλʼ ἐκ τω̂ν πατέρων- καὶ ἐν σαββάτῳ [sábado] περιτέμνετε ἄνθρωπον. 23εἰ περιτομὴν λαμβάνει ἄνθρωπος ἐν σαββάτῳ [sábado] ἵνα μὴ λυθῃ̂ ὁ νόμος Μωϋσέως, ἐμοὶ χολα̂τε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὑγιη̂ ἐποίησα ἐν σαββάτῳ [sábado]; 24μὴ κρίνετε κατʼ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνετε.” (Juan 7:22-24)

 

Veamos otro ejemplo en que Jesús hizo misericordia,… en día de sábado, sanando a un ciego,…

 

1Al pasar Jesús, vio a un hombre ciego de nacimiento. 2Y le preguntaron sus discípulos, diciendo: Rabí, ¿quién pecó, éste o sus padres, para que haya nacido ciego? 3Respondió Jesús: No es que pecó éste, ni sus padres, sino para que las obras de Dios se manifiesten en él. 4Me es necesario hacer las obras del que me envió, entre tanto que el día dura; la noche viene, cuando nadie puede trabajar. 5Entre tanto que estoy en el mundo, luz soy del mundo. 6Dicho esto, escupió en tierra, e hizo lodo con la saliva, y untó con el lodo los ojos del ciego, 7y le dijo: Ve a lavarte en el estanque de Siloé (que traducido es, Enviado). Fue entonces, y se lavó, y regresó viendo. 8Entonces los vecinos, y los que antes le habían visto que era ciego, decían: ¿No es éste el que se sentaba y mendigaba? 9Unos decían: El es; y otros: A él se parece. El decía: Yo soy. 10Y le dijeron: ¿Cómo te fueron abiertos los ojos? 11Respondió él y dijo: Aquel hombre que se llama Jesús hizo lodo, me untó los ojos, y me dijo: Ve al Siloé, y lávate; y fui, y me lavé, y recibí la vista. 12Entonces le dijeron: ¿Dónde está él? El dijo: No sé. 13Llevaron ante los fariseos al que había sido ciego. 14Y era día de sábado cuando Jesús había hecho el lodo, y le había abierto los ojos. 15Volvieron, pues, a preguntarle también los fariseos cómo había recibido la vista. El les dijo: Me puso lodo sobre los ojos, y me lavé, y veo. 16Entonces algunos de los fariseos decían: Ese hombre no procede de Dios, porque no guarda el día de sábado. Otros decían: ¿Cómo puede un hombre pecador hacer estas señales? Y había disensión entre ellos. 17Entonces volvieron a decirle al ciego: ¿Qué dices tú del que te abrió los ojos? Y él dijo: Que es profeta.” (Juan 9:1-17)

 

Καὶ παράγων εἰ̂δεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετη̂ς. 2καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτου̂ λέγοντες· ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὑ̂τος ἢ οἱ γονει̂ς αὐτου̂, ἵνα τυφλὸς γεννηθῃ̂; 3ἀπεκρίθη Ἰησου̂ς· οὔτε οὑ̂τος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονει̂ς αὐτου̂, ἀλλʼ ἵνα φανερωθῃ̂ τὰ ἔργα του̂ θεου̂ ἐν αὐτῳ̂. 4ἡμα̂ς δει̂ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα του̂ πέμψαντος με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς [nadie (1Cor 3:11)] δύναται [puede (1Cor. 3:11)] ἐργάζεσθαι [trabajar (1Cor. 9:6)]. 5ὅταν ἐν τῳ̂ κόσμῳ ὠ̂, φω̂ς εἰμι του̂ κόσμου. 6ταυ̂τα εἰπὼν ἔπτυσεν χαμαὶ καὶ ἐποίησεν πηλὸν ἐκ του̂ πτύσματος καὶ ἐπέχρισεν αὐτου̂ τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς 7καὶ εἰ̂πεν αὐτῳ̂· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν του̂ Σιλωάμ( ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος). ἀπη̂λθεν οὐ̂ν καὶ ἐνίψατο καὶ ἠ̂λθεν βλέπων. 8Οἱ οὐ̂ν γείτονες καὶ οἱ θεωρου̂ντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι προσαίτης ἠ̂ν ἔλεγον· οὐχ οὑ̂τος ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτω̂ν; 9ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὑ̂τος ἐστιν, ἄλλοι ἔλεγον· οὐχί, ἀλλὰ ὅμοιος αὐτῳ̂ ἐστιν. ἐκει̂νος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. 10ἔλεγον οὐ̂ν αὐτῳ̂· πω̂ς [οὐ̂ν] ἠνεῴχθησαν σου οἱ ὀφθαλμοί; 11ἀπεκρίθη ἐκει̂νος· ὁ ἄνθρωπος ὁ λεγόμενος Ἰησου̂ς πηλὸν ἐποίησεν καὶ ἐπέχρισεν μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἰ̂πεν μοι ὅτι ὕπαγε εἰς τὸν Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν οὐ̂ν καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. 12καὶ εἰ̂παν αὐτῳ̂· που̂ ἐστιν ἐκει̂νος; λέγει· οὐκ οἰ̂δα. 13Ά̓γουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους τόν ποτε τυφλόν. 14ἠ̂ν [y (Juan 13:30)] δὲ [era (Juan 13:30)] σάββατον [sábado] ἐν ᾑ̂ ἡμέρᾳ τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησου̂ς καὶ ἀνέῳξεν αὐτου̂ τοὺς ὀφθαλμούς. 15πάλιν οὐ̂ν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαι̂οι πω̂ς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἰ̂πεν αὐτοι̂ς· πηλὸν ἐπέθηκεν μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἐνιψάμην καὶ βλέπω. 16ἔλεγον οὐ̂ν ἐκ τω̂ν Φαρισαίων τινές· οὐκ ἔστιν οὑ̂τος παρὰ θεου̂ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι τὸ σάββατον [sábado] οὐ τηρει̂. ἄλλοι [δὲ] ἔλεγον· πω̂ς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαυ̂τα σημει̂α ποιει̂ν; καὶ σχίσμα ἠ̂ν ἐν αὐτοι̂ς. 17λέγουσιν οὐ̂ν τῳ̂ τυφλῳ̂ πάλιν· τί σὺ λέγεις περὶ αὐτου̂, ὅτι ἠνέῳξεν σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἰ̂πεν ὅτι προφήτης ἐστίν.” (Juan 9:1-17)

 

Observemos a continuación que el sábado Jesús no solo así misericordia sino que también en sábado enseñaba en las sinagogas:

 

21Y entraron en Capernaum; y los días de sábado, entrando en la sinagoga, enseñaba. 22Y se admiraban de su doctrina; porque les enseñaba como quien tiene autoridad, y no como los escribas.” (Mar. 1:21-22)

 

En griego esta cita está escrita de la siguiente manera:

 

21Καὶ εἰσπορεύονται εἰς Καφαρναούμ· [Capernaum] καὶ [Y (Mar. 1:12)] εὐθὺς [luego (Mar. 1:12)] τοι̂ς [en los (Mat. 4:16)] σάββασιν [sábado] εἰσελθὼν [entraba (Mar. 5:39)] εἰς [en (Mat. 2:11)] τὴν [la (Mat. 2:11)] συναγωγὴν [sinagoga (Luc. 7:5)] ἐδίδασκεν [les enseñaba (Mat. 5:2)]. 22καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῃ̂ διδαχῃ̂ αὐτου̂· ἠ̂ν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡς οἱ γραμματει̂ς. ” (Mar. 1:21-22)

 

Veamos otra cita que confirma que  Jesús enseñaba en día de sábado:

 

1Salió Jesús de allí y vino a su tierra, y le seguían sus discípulos. 2Y llegado el día de sábado,  comenzó a enseñar en la sinagoga; y muchos, oyéndole, se admiraban, y decían: ¿De dónde tiene éste estas cosas? ¿Y qué sabiduría es esta que le es dada, y estos milagros que por sus manos son hechos?” (Mar. 6:1-2)

 

1Καὶ ἐξη̂λθεν ἐκει̂θεν καὶ ἔρχεται εἰς τὴν πατρίδα αὐτου̂, καὶ ἀκολουθου̂σιν αὐτῳ̂ οἱ μαθηταὶ αὐτου̂. 2καὶ γενομένου σαββάτου [sábado] ἤρξατο διδάσκειν ἐν τῃ̂ συναγωγῃ̂, καὶ πολλοὶ ἀκούοντες ἐξεπλήσσοντο λέγοντες· πόθεν τούτῳ ταυ̂τα, καὶ τίς ἡ σοφία ἡ δοθει̂σα τούτῳ, καὶ αἱ δυνάμεις τοιαυ̂ται διὰ τω̂ν χειρω̂ν αὐτου̂ γινόμεναι” (Mar. 6:1-2)

 

         ¿Jesús cuando estaba aquí en la tierra por primera vez,… tenía la costumbre de ir a la sinagoga el día de sábado para ir a enseñar,…?

 

                        16Vino a Nazaret, donde se había criado; y en el día de sábado entró en la sinagoga, conforme a su costumbre, y se levantó a leer.” (Luc. 4:16)

 

16Καὶ ἠ̂λθεν εἰς Ναζαρά, οὑ̂ ἠ̂ν τεθραμμένος, καὶ εἰση̂λθεν κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῳ̂ ἐν τῃ̂ ἡμέρᾳ [día (Luc. 13:14)] τω̂ν [de (Luc. 13:14)] σαββάτων [sábado] εἰς τὴν [entro otra vez a la (Mar. 3:1)] συναγωγὴν [sinagoga (Mar. 1:21)] καὶ ἀνέστη ἀναγνω̂ναι.” (Luc. 4:16)

 

31Descendió Jesús a Capernaum, ciudad de Galilea; y les enseñaba en los días de sábado.” (Luc. 4:31)

 

31Καὶ κατη̂λθεν εἰς Καφαρναοὺμ πόλιν τη̂ς Γαλιλαίας. καὶ ἠ̂ν διδάσκων αὐτοὺς ἐν [en (Mat. 6:1)] τοι̂ς [los (Mat. 6:1)] σάββασιν· [sábados]” (Luc. 4:31)

 

                   Veamos que más así Jesús en día sábado,…

 

                            ¿Cristo realizo trabajo mecánico,… en día sábado?

 

5Y había allí un hombre que hacía treinta y ocho años que estaba enfermo. 6Cuando Jesús lo vio acostado, y supo que llevaba ya mucho tiempo así, le dijo: ¿Quieres ser sano? 7Señor, le respondió el enfermo, no tengo quien me meta en el estanque cuando se agita el agua; y entre tanto que yo voy, otro desciende antes que yo. 8Jesús le dijo: Levántate, toma tu lecho, y anda. 9Y al instante aquel hombre fue sanado, y tomó su lecho, y anduvo. Y era día de sábado aquel día. 10Entonces los judíos dijeron a aquel que había sido sanado: Es día de sábado; no te es lícito llevar tu lecho. 11El les respondió: El que me sanó, él mismo me dijo: Toma tu lecho y anda. 12Entonces le preguntaron: ¿Quién es el que te dijo: Toma tu lecho y anda? 13Y el que había sido sanado no sabía quién fuese, porque Jesús se había apartado de la gente que estaba en aquel lugar. 14Después le halló Jesús en el templo, y le dijo: Mira, has sido sanado; no peques más, para que no te venga alguna cosa peor. 15El hombre se fue, y dio aviso a los judíos, que Jesús era el que le había sanado. 16Y por esta causa los judíos perseguían a Jesús, y procuraban matarle, porque hacía estas cosas en el día de sábado. 17Y Jesús les respondió: Mi Padre hasta ahora trabaja, y yo trabajo. 18Por esto los judíos aun más procuraban matarle, porque no sólo quebrantaba el día de sábado, sino que también decía que Dios era su propio Padre, haciéndose igual a Dios.” (Juan 5:5-18)

 

5ἠ̂ν δέ τις ἄνθρωπος ἐκει̂ τριάκοντα [καὶ] ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῃ̂ ἀσθενείᾳ αὐτου̂· 6του̂τον ἰδὼν ὁ Ἰησου̂ς κατακείμενον καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῳ̂· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7ἀπεκρίθη αὐτῳ̂ ὁ ἀσθενω̂ν· κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω ἵνα ὅταν ταραχθῃ̂ τὸ ὕδωρ βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾡ̂ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμου̂ καταβαίνει. 8λέγει αὐτῳ̂ ὁ Ἰησου̂ς· ἔγειρε ἀ̂ρον τὸν κράβαττον [lecho (Mar. 2:4)] σου καὶ περιπάτει. 9καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος καὶ ἠ̂ρεν τὸν κράβαττον [lecho (Mar. 2:4)] αὐτου̂ καὶ περιεπάτει. Η̂̓ν δὲ [era el (Mar 15:25)]  σάββατον [sábado] ἐν ἐκείνῃ τῃ̂ ἡμέρᾳ [ese día (Mat. 7:22) += ἐν ἐκείνῃ τῃ̂ ἡμέρᾳ]. 10ἔλεγον οὐ̂ν [decían entonces (Juan 8 22) += ἔλεγον οὐ̂ν] οἱ [los (Mar. 7:3)] Ἰουδαι̂οι [Judíos (Mar. 7:3)] τῳ̂ τεθεραπευμένῳ· σάββατον [sábado] ἐστιν, καὶ οὐκ ἔξεστιν σοι ἀ̂ραι τὸν κράβαττον [lecho (Mar. 2:4)] σου. 11ὁ δὲ ἀπεκρίθη αὐτοι̂ς· ὁ ποιήσας με ὑγιη̂ ἐκει̂νος μοι εἰ̂πεν· ἀ̂ρον τὸν κράβαττον [lecho (Mar. 2:4)] σου καὶ περιπάτει. 12ἠρώτησαν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι· ἀ̂ρον καὶ περιπάτει; 13ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν, ὁ γὰρ Ἰησου̂ς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῳ̂ τόπῳ. 14μετὰ ταυ̂τα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησου̂ς ἐν τῳ̂ ἱερῳ̂ καὶ εἰ̂πεν αὐτῳ̂· ἴδε ὑγιὴς γέγονας, μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χει̂ρον σοί τι γένηται. 15ἀπη̂λθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλεν τοι̂ς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησου̂ς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιη̂. 16καὶ διὰ του̂το ἐδίωκον οἱ Ἰουδαι̂οι τὸν Ἰησου̂ν, ὅτι ταυ̂τα ἐποίει ἐν σαββάτῳ [sábado]. 17Ὁ δὲ [Ἰησου̂ς] ἀπεκρίνατο αὐτοι̂ς· ὁ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται καγὼ ἐργάζομαι· 18διὰ του̂το οὐ̂ν μα̂λλον ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαι̂οι ἀποκτει̂ναι, ὅτι οὐ μόνον ἔλυεν τὸ σάββατον [sábado], ἀλλὰ καὶ πατέρα ἴδιον ἔλεγεν τὸν θεὸν ἴσον ἑαυτὸν ποιω̂ν τῳ̂ θεῳ̂.” (Juan 5:5-18)

Analicemos aquí también, lo que quiso decir Cristo al pronunciar lo siguiente: “17…Mi Padre hasta ahora trabaja, y yo trabajo.” (Juan 5:17) Recuérdese aquí que cuando pronuncio estas palabras Cristo, era día sábado,… esto implicaba que Cristo estaba trabajando en día sábado,… (Juan 5:16-18) Pero, por favor recordemos por un momento el cuarto mandamiento que dice: 8Acuérdate del día de sábado para santificarlo. 9Seis días trabajarás, y harás toda tu obra; 10mas el séptimo día es sábado para Jesús tu Dios; no hagas en él obra alguna, tú, ni tu hijo, ni tu hija, ni tu siervo, ni tu criada, ni tu bestia, ni tu extranjero que está dentro de tus puertas. 11Porque en seis días hizo Jesús los cielos y la tierra, el mar, y todas las cosas que en ellos hay, y reposó en el séptimo día; por tanto, Jesús bendijo el día de sábado y lo santificó.” (Exo. 20:8-11) Este mandamiento manda al hombre que no tiene que trabajar,… (Exo. 20:9-10) Pero vemos que Cristo está trabajando en día sábado,… (Juan 5:5-18)

 

Entonces viene la pregunta del millón: ¿Cristo infringió el cuarto mandamiento al sanar a esta persona,… ya que estaba realizando un trabajo,…?

 

Para contestar esta pregunta recuérdese primeramente aquí, que el sábado es hecho por causa del hombre,… y que Cristo es el que gobierna tanto el sábado como al hombre,… veámoslo:

 

27También les dijo: El día de sábado fue hecho por causa del hombre, y no el hombre por causa del día de sábado. 28Asi que, es el Señor tanto del Hijo del Hombre como también del sábado.” (Mar. 2:27-28) Obsérvese que el sábado es hecho por causa del hombre, no fue hecho por causa de Dios,… ya que dice aquí Cristo es el Señor del sábado y también del hombre

 

Segunda cosa que debemos de considerar, es que para que una persona haga trabajo cero o nulo,… es decir, que no trabaje,… y cumplir con la matemática y la física,… tiene que alguien remplazar su trabajo que tenía que hacer el sábado,… por ello Cristo trabaja en sábado,… por ello dice el versículo: 17…Mi Padre hasta ahora trabaja, y yo trabajo.” (Juan 5:17) Esta es la razón porque Cristo trabaja en sábado,… mientras nosotros no trabajamos en ese día,… ya que Cristo está trabajando por nosotros en sábado,…

 

Para afirmar este concepto, Comencemos recordando cómo se define el trabajo mecánico y viendo cuando este trabajo mecánico es cero:

 

Analizaremos el trabajo en la mecánica,… porque este es el trabajo que aplico esta persona que fue sanada y le dijo Cristo que lleve su lecho, recordemos la fórmula del trabajo mecánico:

 

W_{\text{AB}}=\int_{\text{A}}^{\text{B}} \mathbf F \cdot d \mathbf r \,

 

Donde: F es la fuerza que uso dicho hombre para llevar su lecho, y dr el desplazamiento elemental (infinitesimal) experimentado por la partícula en este caso el lecho durante un intervalo de tiempo dt. Esto podemos representarlo en el siguiente grafico:

 

grafico fuerza 001.jpg

 

Además, recuérdese aquí que si sobre una partícula actúan varias fuerzas en este caso el lecho,… como en este caso puede haber sido y queremos calcular el trabajo total realizado sobre este objeto, entonces  \mathbf F  representará al vector resultante de todas las fuerzas aplicadas.

 

También debemos de saber aquí que ds es la longitud de arco (medido sobre la trayectoria de la partícula) en el desplazamiento elemental, esto es ds = |dr|, entonces el vector tangente a la trayectoria viene dado por et = dr/ds y podemos escribir

 

dW=\mathbf F \cdot d \mathbf r = 
\mathbf F \cdot \mathbf e_{\text{t}} ds =
(F \cos\theta )ds = F_{\text{s}} ds \,

 

Donde: θ representa el ángulo determinado por los vectores F y et y Fs es la componente de la fuerza F en la dirección del desplazamiento elemental dr.

 

Ahora, bien para que el trabajo sea cero, y se pueda cumplir el cuarto mandamiento,… es decir se tenga trabajo cero,…  una de las tres magnitudes,… tiene que ser cero esto es: F =  o ds = o Cos  ahora bien, para que en la vida practica se realiza un trabajo cero es imposible que F o ds sean cero,… ya que estuviéramos diciendo que hombre o que Cristo,… no realicen movimiento alguno,… pedirnos esto es imposible de hacerlo ya que aun muertos nos están comiendo los gusanos y se está realizando trabajo,… pero hay algo curioso en esta fórmula para que el trabajo se haga cero, y es cuando , ya que Cos  Esto nos quiere decir, que F y ds tienen que ser sus fuerzas perpendiculares para que el trabajo sea cero,… Esta es la razón por la cual debemos de descansar, y Cristo trabajar por nosotros,… ya que estamos haciendo las fuerzas perpendiculares,… y así queda demostrado por que dice: 17…Mi Padre hasta ahora trabaja, y yo trabajo.” (Juan 5:17) y por ello termina Juan 5:5-18 diciendo: “…Sino que también decía que Dios era su propio Padre, haciéndose igual a Dios.” (Juan 5:5-18)

 

Concluimos entonces que para que el trabajo sea cero en el día de reposo,… se tiene que hacer la voluntad de Dios y no la nuestra,… esto hace que las fuerzas sean perpendiculares,… y por tanto el trabajo sea cero,… esto nos aclara la siguiente cita de las Sagradas Escrituras:

 

13Si retrajeres del día de sábado tu pie, de hacer tu voluntad en mi día santo, y lo llamares delicia, santo, glorioso de Jesús; y lo venerares, no andando en tus propios caminos, ni buscando tu voluntad, ni hablando tus propias palabras, 14entonces te deleitarás en Jesús; y yo te haré subir sobre las alturas de la tierra, y te daré a comer la heredad de Jacob tu padre; porque la boca de Jesús lo ha hablado.” (Isa. 58:13-14)

 

A continuación ponemos otro ejemplo en que nos habla que Cristo hizo trabajo mecánico en sábado:

 

1Al pasar Jesús, vio a un hombre ciego de nacimiento. 2Y le preguntaron sus discípulos, diciendo: Rabí, ¿quién pecó, éste o sus padres, para que haya nacido ciego? 3Respondió Jesús: No es que pecó éste, ni sus padres, sino para que las obras de Dios se manifiesten en él. 4Me es necesario hacer las obras del que me envió, entre tanto que el día dura; la noche viene, cuando nadie puede trabajar. 5Entre tanto que estoy en el mundo, luz soy del mundo. 6Dicho esto, escupió en tierra, e hizo lodo con la saliva, y untó con el lodo los ojos del ciego, 7y le dijo: Ve a lavarte en el estanque de Siloé (que traducido es, Enviado). Fue entonces, y se lavó, y regresó viendo. 8Entonces los vecinos, y los que antes le habían visto que era ciego, decían: ¿No es éste el que se sentaba y mendigaba? 9Unos decían: El es; y otros: A él se parece. El decía: Yo soy. 10Y le dijeron: ¿Cómo te fueron abiertos los ojos? 11Respondió él y dijo: Aquel hombre que se llama Jesús hizo lodo, me untó los ojos, y me dijo: Ve al Siloé, y lávate; y fui, y me lavé, y recibí la vista. 12Entonces le dijeron: ¿Dónde está él? El dijo: No sé. 13Llevaron ante los fariseos al que había sido ciego. 14Y era día de sábado cuando Jesús había hecho el lodo, y le había abierto los ojos. 15Volvieron, pues, a preguntarle también los fariseos cómo había recibido la vista. El les dijo: Me puso lodo sobre los ojos, y me lavé, y veo. 16Entonces algunos de los fariseos decían: Ese hombre no procede de Dios, porque no guarda el día de sábado. Otros decían: ¿Cómo puede un hombre pecador hacer estas señales? Y había disensión entre ellos. 17Entonces volvieron a decirle al ciego: ¿Qué dices tú del que te abrió los ojos? Y él dijo: Que es profeta.” (Juan 9:1-17) Obsérvese aquí que el trabajo que hacia Cristo era trabajo mecánico,…

 

Καὶ παράγων εἰ̂δεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετη̂ς. 2καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτου̂ λέγοντες· ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὑ̂τος ἢ οἱ γονει̂ς αὐτου̂, ἵνα τυφλὸς γεννηθῃ̂; 3ἀπεκρίθη Ἰησου̂ς· οὔτε οὑ̂τος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονει̂ς αὐτου̂, ἀλλʼ ἵνα φανερωθῃ̂ τὰ ἔργα του̂ θεου̂ ἐν αὐτῳ̂. 4ἡμα̂ς δει̂ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα του̂ πέμψαντος με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς [nadie (1Cor 3:11)] δύναται [puede (1Cor. 3:11)] ἐργάζεσθαι [trabajar (1Cor. 9:6)]. 5ὅταν ἐν τῳ̂ κόσμῳ ὠ̂, φω̂ς εἰμι του̂ κόσμου. 6ταυ̂τα εἰπὼν ἔπτυσεν χαμαὶ καὶ ἐποίησεν πηλὸν ἐκ του̂ πτύσματος καὶ ἐπέχρισεν αὐτου̂ τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς 7καὶ εἰ̂πεν αὐτῳ̂· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν του̂ Σιλωάμ( ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος). ἀπη̂λθεν οὐ̂ν καὶ ἐνίψατο καὶ ἠ̂λθεν βλέπων. 8Οἱ οὐ̂ν γείτονες καὶ οἱ θεωρου̂ντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι προσαίτης ἠ̂ν ἔλεγον· οὐχ οὑ̂τος ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτω̂ν; 9ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὑ̂τος ἐστιν, ἄλλοι ἔλεγον· οὐχί, ἀλλὰ ὅμοιος αὐτῳ̂ ἐστιν. ἐκει̂νος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. 10ἔλεγον οὐ̂ν αὐτῳ̂· πω̂ς [οὐ̂ν] ἠνεῴχθησαν σου οἱ ὀφθαλμοί; 11ἀπεκρίθη ἐκει̂νος· ὁ ἄνθρωπος ὁ λεγόμενος Ἰησου̂ς πηλὸν ἐποίησεν καὶ ἐπέχρισεν μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἰ̂πεν μοι ὅτι ὕπαγε εἰς τὸν Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν οὐ̂ν καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. 12καὶ εἰ̂παν αὐτῳ̂· που̂ ἐστιν ἐκει̂νος; λέγει· οὐκ οἰ̂δα. 13Ά̓γουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους τόν ποτε τυφλόν. 14ἠ̂ν [y (Juan 13:30)] δὲ [era (Juan 13:30)] σάββατον [sábado] ἐν ᾑ̂ ἡμέρᾳ τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησου̂ς καὶ ἀνέῳξεν αὐτου̂ τοὺς ὀφθαλμούς. 15πάλιν οὐ̂ν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαι̂οι πω̂ς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἰ̂πεν αὐτοι̂ς· πηλὸν ἐπέθηκεν μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἐνιψάμην καὶ βλέπω. 16ἔλεγον οὐ̂ν ἐκ τω̂ν Φαρισαίων τινές· οὐκ ἔστιν οὑ̂τος παρὰ θεου̂ ὁ ἄνθρωπος, ὅτι τὸ σάββατον [sábado] οὐ τηρει̂. ἄλλοι [δὲ] ἔλεγον· πω̂ς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαυ̂τα σημει̂α ποιει̂ν; καὶ σχίσμα ἠ̂ν ἐν αὐτοι̂ς. 17λέγουσιν οὐ̂ν τῳ̂ τυφλῳ̂ πάλιν· τί σὺ λέγεις περὶ αὐτου̂, ὅτι ἠνέῳξεν σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἰ̂πεν ὅτι προφήτης ἐστίν.” (Juan 9:1-17)

 

Ahora bien, que Cristo haya hecho misericordia en día sábado o haya asistido a enseñar en la sinagoga en día de sábado o hizo trabajo mecanico,… no implica en ninguna manera que por ello me da facultad de borrar una porción de las Sagradas Escrituras,… en este caso Éxodo 20:8-11 y remplazarle por algo que me sale de la barriga,… Sería algo similar en decir hoy en día: porque me fue el sábado a la iglesia o fui a visitar a un enfermo y ore por él,… o di a un pobre 500 dólares,… entonces elimino Génesis 1:1 que dice: 1En el principio creó Dios los cielos y la tierra.” (Gén. 1:1) y lo voy a remplazar por otro texto,…

 

Para continuar viendo otros misterios Click aquí…

 

    flecha2 fecha  fecha

             INICIO